Thuis feesten

Aan iedereen prettige feesten en dat 2007 al uw verwachtingen mogen inlossen!
Terwijl de dochters vanavond flink gaan feesten zijn wij, Linda & Ikke, babysit voor de kleinkinderen. Op het programma: lekker eten, plezant filmke en een feestje op kinderniveau. Ik zal voor één keer zeer fris aan een nieuw jaar beginnen. Zou dat de voorbode kunnen zijn van een hoogstaand, sportief jaar?

Vrijdagtraining

Gem HS:162-Tijd:52'30"-Afstand:10,6km-Gem Snelheid: 12,1km/hr-Cal:844
Lastige training, terug last van mijn L-enkel. 'k Zal een weekendje rust inlassen, uitwaaien aan 't zeetje en hopelijk kan ik maandag zonder pijn lopen.

Gezien in Top 2000 à gogo, de enige, unieke begeleidingsband van Bob Dylan! Geniet.

Mijn 5 stokskes

David heeft mij, zoals ze dat zeggen, een stokske gegeven en het is de bedoeling (denk ik) dat ik nu 5 gebeurtenissen opbiecht. Wat moet ik in godsnaam over mezelf vertellen. Een schuchtere poging ...
1. Etienne Devillage is niet mijn echte naam (of wisten jullie dat al?). Het is gewoon de Franstalige vertaling van mijn echte naam.
2. Ik heb op de KAK-school gezeten. Het Koninklijk Atheneum Kortrijk. Een fantastische tijd gehad, (bijna) iedere dag feest en plezier. Mijn wonderjaren zeg maar. Maar het had anders gekund. Met iets minder feest hadden de resultaten er waarschijnlijk beter uitgezien. Halfweg mijn laatste schooljaar ben ik daar vertrokken, het zou toch op een fiasco uitdraaien. Maar geen spijt, alles is uiteindelijk nog goedgekomen met Etienne.
3. Als vader probeer je uw dochters (en zonen als je die hebt) altijd een goede opvoeding te geven. Zeker wat school betreft. Toen enkele dochterkes op een dag voor mij stonden, een smile op hun gezicht die ik nog nooit eerder had gezien, met in hun handen mijn schoolagenda van de KAK-school wist ik direct hoe laat het was. Te laat. Ramp, daar ging mijn vaderlijk gezag. De rode kleur in mijn schoolagenda was overtuigend aanwezig.
4. Ooit heb ik 6 maanden in Sarajevo gewoond, voor mijn werk. Ik had een huisje in het oude, Turkse stadsgedeelte (zie foto). Een unieke, onvergetelijke ervaring die je weer laat realiseren dat wij toch ongeloofelijke geluksvogels zijn. Ik erger mij dan ook enorm aan klagers en zagers, die het dan hoofdzakelijk over hun luxeproblemen hebben.
5. Ik erger mij eigenlijk niet veel want meestal verlaat ik de plaats (of personen) des onheil op tijd. Geen zin in oeverloos gezever en in ja-nietes spelletjes. Ik doe wel graag mee aan spelletjes en kwisjes. Waar ik dus een grondige hekel aan heb, wat ik haat, zijn alle plaatsen met een wachtkamer. Meestal zijn dat plaatsen voor onaangename dingen en veel tijdverlies.

Voila, dat ging verbazend goed vooruit. Als je meer wil weten, geen probleem, na een wedstrijdje kunnen we info uitwisselen bij een fris Rodenbachske of Duvelke. Waarschijnlijk moet ik nu het stokske doorgeven maar dat wil ik jullie niet aandoen. Het zou wel tof zijn iets persoonlijks te lezen. Iedereen die bij de "Sportieve bloggers" staat ... doe uw best. Familie Spencer, Geert ...

Honden wandel-training

Vandaag met de honden gaan wandelen. Het was niet voorzien dat ik zou lopen maar aangezien ik dan toch mijn "runningshoes" en sportkledij aanhad, besloot ik maar om een beetje te joggen rond het voetbalveld. Helemaal alleen, niemand die last had van mijn 2 vrij rondlopende viervoeters. Niet dat ze een gevaar zijn, integendeel, maar niet iedereen apprecieert het dat honden vrij rondlopen en dat respecteer ik. Na 10' joggen heb ik er maar 8 versnellingen bijgedaan, diagonaal over het voetbalveld. Tussenin, terugdribbelen (zonder bal). Mijn 2 duivels lopen dan altijd mee, ze vinden dat zelfs plezant en gaan zo op in het ravotten dat ze mij uit het oog verliezen. Plotseling blijven stilstaan voor mijn voeten vinden ze heel normaal, dat ik over hen val vinden ze dan weer niet normaal. Hun blik spreekt boekdelen als ze mij op de grond zien liggen. Mij vergelijken met een ander dier komt zeker in hen op. Nog eens vlug rondgekeken om te zien als ik nog altijd alleen was, uitgelachen worden door 2 honden was al genoeg.

320

Gem HS:160-Tijd:41'42"-Afstand:8,24km-Snelheid:11,9km/hr-Cal:669.
Nog geen 12km/hr en toch het gevoel dat ik te snel aan het lopen was. Conditie verre van goed. Had ik meegedaan in St-Eloois-Winkel dan had ik met deze tijd waarschijnlijk 320-ste geworden. :-)
Hieronder een clip die te zien was op Top 2000 à gogo.

Reclame maken

Vandaag dan toch niet kunnen deelnemen te St-Eloois-Winkel. De goesting was er wel, maar ik kon er niet op tijd geraken.

Toch nog even snel wat reclame maken voor den Hollander. Vanaf deze week (iedere dag), 1930hr op Ned 3, het uitstekend muziekprogramma Top 2000 à gogo. Gemist? U hebt nog een kans. De uitzending kan je nog eens bekijken de volgende dag om 1320hr op Ned 2, of opnemen als je niet kunt kijken.

Kerst

Goede maaltijd, Gourmet (weer teveel tot mij genomen)
Goede wijn, rode (juist genoeg tot mij genomen)
Goed gekwist - 8 teams, 2x gewonnen en 2x tweede (2x mijn dochter Laura laten winnen) :-)
Weining tijd!

De best zingende zatlap en de fantastische Kirsty met één van de beste liedjes.

Goesting

Gem HS:156; Tijd:58'31"; Afstand:11,14km; Snelheid:11,4 km/hr; 884 Cal.
Vooraleer ik vanavond weer teveel Cal tot mij neem heb ik deze morgen al wat plaats gemaakt.
Ik krijg meer en meer goesting om te starten in St-Eloois-Winkel.

Hieronder een stukje muziek voor vanavond, na de kalkoen, iedereen kan meedoen. Luidsprekers maximum volume en laat je maar eens goed gaan!

Eindelijk een lastige training

Vandaag zoals afgesproken, 2 trainingen. In de voormiddag, in het gezelschap van mijn 2 running mates, Zico en Chippie. 's Avonds, in het gezelschap van mijn 14 running mates ... IVAC.
Mijn (nieuwe) Italiaanse vriendin, Polar a, vertelde me dat ik 43' had gelopen aan een tempo van 10,2 km/hr. Mijn gemiddelde HS was 145 en dat over een afstand van 7,3 km. 564 Cal had ik daarvoor nodig! Ik dacht dat ik nog hoorde:"ben ik daarvoor vanuit Italië naar België gekomen" maar dat zal wel aan mijn verbeelding gelegen hebben.
Mijn avondtraining was een stuk lastiger. In totaal 40' met een gemiddelde HS van 165 voor een afstand van 7,75 km. Conclussie, het enige waarover ik tevreden mag zijn is mijn polar.

Leuven

Vandaag geen sport (familiale verplichtingen), wel een uitstap naar Leuven. Gezellige stad (vroeger, 20 jaar geleden, was het nog gezelliger), lekkere pasta en frisse Rodenbach.

Gisteren 2 boeken gekocht, "1830 De scheiding van Nederland, België en Luxenburg - Rolf Falter", was in reclame en "Dag van geweld - Andy McNab" geen geweldige literatuur maar wel ontspannend spannend.

In één van mijn vorige logs heb ik één van mijn favoriete plaatjes van 2006 geplaatst, mijn favoriete boek dit jaar is "De helaasheid der dingen - Dimitri Verhulst". Hij wint het nipt van "Het derde huwelijk - Tom lanoye".

Vanavond naar een verjaarsdagsfeest ipv te lopen. Dwz, morgen voor- en namiddagtraining!

Le nouveau "polar rs200sd" ...

... is aangekomen. Na minder dan een week (14 dec bestelling geplaatst) ben ik reeds in het bezit van mijn nieuwe hartslagmeter. Mijn eerste ervaring met een aankoop via ebay kan ik dus als geslaagd bestempelen. Er is één klein nadeel. Zij (is een hartslagmeter vrouwelijk?) is afkomstig van Italië en er zit geen Nederlandstalige handleiding in. Vandaag dus gaan lopen in het gezelschap van deze Italiaanse. De eerste ronde van exact 3,6km, volgens polar, heb ik in 18' gelopen. Daarna heb ik het (nog) rustiger aangepakt en 22' aan een lager tempo gelopen om zo aan mijn 40' te komen. Het zal nog een tijdje duren vooraleer ik alles op een deftige manier kan instellen maar morgen ga ik op zoek naar een Nederlandstalige handleiding zodat alles toch wat vlotter loopt, het correct instellen van de polar en ikzelf!

Wandelen

Vandaag was het een zeer kalme dag op sportief vlak. Een flinke wandeling van ongeveer een uur met de honden is zowat het enige noemenswaardige dat als inspanning kan doorgaan. 'k Moet nog altijd mijn draai, goesting, motivatie, drive ... terugvinden om terug op een deftige manier (regelmatig) te gaan trainen. Ik denk dat Afrika nog een beetje in het lijf zit. Morgen ga ik zeker lopen. Hoeveel en hoelang zal afhangen van het gevoel op dat moment.

Ik zal er hoogstwaarschijnlijk weer een paar over het hoofd hebben gezien maar één van de mooiste liedjes dit jaar was van Katie Melua - Nine Million Bicycles. U moet het natuurlijk niet eens zijn met mij maar was er dan een mooier liedje, gezongen door een mooiere dame?

Blog bijgewerkt

Vandaag zeer sportief bezig geweest. Mijn blog aangepast, m.a.w. mijn (waarschijnlijk) programma voor volgend jaar staat erop. Graag zou ik eens aan alle wedstrijden van het canicrosscriterium kunnen deelnemen. Ook het Houtlandcriterium zal op mijn aanwezigheid kunnen rekenen maar daar mag ik er een paar missen. Er zullen waarschijnlijk een tweetal wedstrijden moeten wijken voor een canicross in Wallonië. Ook de wedstrijden van IVAC zal ik (indien mogelijk) meedoen, ook deze op de piste. Oostduinkerke heeft een prachtige duinencross -een aanrader- daar zou ik ook willen starten. De halve marathon van Izegem (kasteelloop) wil ik ook absoluut lopen, gewoon omdat mijn catastrofale wedstrijd van verleden zo slecht was(2 uur). De marathon staat er niet op, Rotterdam zal misschien iets te vroeg komen. Alles zal afhangen van mijn conditietest (lactaattest) op 15 februari. Is die ok, dan starten we in Rotterdam, zoniet dan waarschijnlijk eentje in het najaar.

Beta, geen succes!

Enkele dagen geleden heb ik overgeschakeld naar Beta blogger. Dat was geen succes. Sommige items zijn gewoon verdwenen, andere mogelijkheden gaan moeilijker. Het inloggen is ook al niet normaal. Al enkele keren een andere template genomen en andere items geprobeerd maar het is toch niet de grote stap vooruit. Misschien moet ik wel eens gaan nadenken om een andere blog te starten, bij "bloggen.be" bijvoorbeeld. Volgende week heb ik verlof, maandag is de laatste dag voor blogger. Komt het niet in orde dan worden er drastische maatregelen genomen!

Moddercross

Gisteren (15dec06) een lichte duurloop van ongeveer 50' afgewerkt langs het kanaal. Zico en Chippie waren ook van de partij. 2 honden, 2 verschillende loopstijlen. Zico de border collie is een propere loper. Zoekt altijd de beste stroken, ontwijkt de plassen en de modder. Een goede canicrosser! Voor Chippie kan het niet smeriger. Hoe meer modder onder haar poten, hoe liever. Drinken doet ze het liefst door middenin de plas te gaan staan. Ze ziet er dan ook "goddelijk" uit wanneer ze terug in de auto springt. Linda kijkt dan ook "goddelijk" als ik met de 2 hondjes thuiskom. Tijdens mijn 50' training moet ik wel een vijftal minuten aftrekken wegens het inlassen van een korte fotosessie.

Kwis of Quiz

Ze is geboren in het jaar 1957 en haar echte naam is Susan Janet Ballion. Haar groepje had onder meer ene Robert Smith (voorman van The Cure) eventjes als gitarist. Namen van hun LP's waren onder andere; "Once upon a time" en "Twice upon a time". En nu zal alles duidelijk worden, prachtige nummers hadden ze met Christine, Isreal, Peek-a-boo en vele andere wat mij betreft!

Lopen met de hondjes

In de namiddag een jogging met de honden van ongeveer 30'.
's Avonds 40' met de club. De eerste 3,4km waren al redelijk rap voor mij, daarna nog 3 versnellingskes meegedaan om dan uit te lopen. Meedoen aan de pistetraining is nog te vroeg. Laten we eerst onze uithouding (en gewicht) terug op peil brengen.
Daarnet de polar rs200sd via ebay besteld. Hij zal uit Italië moeten komen, de levering is gratis. Het is de eerste keer dat ik via ebay iets koop, hopelijk valt het mee.

Shocking blue

Mariska Veres , 59 jaar, overleden op 2 december.

Ze was een mooie Venus!

Lichte training

(Zico & Chippie, mijn 2 duivels)

7km - 45'

Vandaag een lichte training. Morgen langs het kanaal eens wat langer lopen met de honden. Dan kunnen ze weer eens rondcrossen, na meer dan 2 maanden zonder hun crosske zullen ze niet in te tomen zijn. 't Zal hen goed doen want ze hebben (ook) hun vetloopje nodig. De kalender van het canicrosscriterium is uit en dit jaar zou ik ze graag allemaal meedoen. Aan alle bloglopers, als je een vrij weekend hebt, kom gerust af. Als je mij een seintje geeft dan kan je misschien eens een poging doen om met één van mijn honden te lopen.

Terug

Terug in België! Donderdagmorgen rond 0800 hr aangekomen waar vrouwke Linda en dochter Kathy (vol ongeduld?) stonden te wachten. Vertrokken te Kinshasa waar het nog zo'n 30° was, aangekomen te Brussel waar het rond de 7° was. Een eerste aanpassing. Daarna richting West-Vlaanderen om thuis, samen met de ouders, nog eens lekker te eten. Konijn met pruimen, iedereen had genoten van deze lekkere maaltijd (behalve het konijn denk ik). Bijpraten en dan 's avonds laat ... eindelijk nog eens goed kunnen slapen in een groot bed.
Tijdens mijn verblijf in Congo had ik voor mijn vrouw en mezelf een hotelleke geboekt te Vlissingen. Daar kon ik in alle rust en in afzondering zoals het een echte atleet past, terug afkicken van het Afrika avontuur. Niet alleen afkicken, ook afvallen zal op het programma staan. Ik ben namelijk 7 kilo bijgekomen (89k).
Vandaag was het mijn eerste "werkdag". Onder de middag 35' gaan lopen en daarmee is de start gegeven voor mijn nieuwe uitdaging, de marathon. Nog ver van een goeie conditie maar we werken eraan.

Mijn laatste blog

Inderdaad dit is mijn laatste blog. Het kan niet anders, noodgedwongen moet ik afscheid nemen. Mijn laatste blog op Afrikaanse bodem. Jammer maar helaas, het is hier afgelopen. Ik moet wel eerlijk toegeven, ik ben blij dat ik terug naar huis kan. Aangezien het vandaag onze laatste zondag in Congo is zijn we verplicht om daar vanavond de nodige aandacht aan te schenken. Een klein feestje is het minste dat we kunnen doen.
Morgenvroeg staat er dan nog een 3-daagse trip naar havenstad Boma op het programma. Hopelijk zijn we op tijd terug in Kinshasa anders is ons vliegtuig weg zonder Etienneke en collega's. Volgende week donderdag zou ik terug in België moeten zijn. Wanneer er terug iets zal verschijnen op dit blog zal afhangen van mijn vrouw!
(foto: Kinshasa, FIKIN = Foire International Kinshasa met de Congo rivier)

Laatste vrijdag

Geen goede vrijdag maar wel degelijk mijn laatste vrijdag in Congo. En zoiets kunnen we natuurlijk niet laten voorbij gaan zonder de nodige feestelijkheden. Vanavond ga ik met de collega's nog eens gaan eten. De visschotel met de witte wijn is besteld. Om niet met al te veel schuldgevoelens aan tafel te zitten heb ik een korte training van 35' ingelast. Iets sneller gelopen dan gewoonlijk en dat lag voornamelijk aan mijn collega. Morgenavond hebben we terug een etentje, het is dan onze laatste zaterdag.

Simpele mededeling

Gisteren, onder een stralende zon, een 40' gelopen. Traag tempo, nooit in het rood, steeds in het lichtblauw. Ik moet blijven lopen want ik heb geruchten opgevangen dat de collega's te Evere serieus aan het trainen zijn.
Vandaag verplichte rustdag want ik doe deze keer de permanentie, met andere woorden, opblijven tot minstens 2400hr.
Iedereen is hier al vlot bezig met de grote terugkeer. Ik zal daar maandag mee beginnen. Ik moet tenslotte niet zoveel "afbreken". Mijne "portable" in zijn kofferke en 't is in orde. Meer werk zal ik hebben met mijn souvenierkes. Die moet ik ongeschonden in België krijgen.

In het groen lopen?

Ik heb het nu niet over de mooie natuur waarin ik hier loop. Ook niet over mijn sexy outfit dat ik draag tijdens mijn trainingssessies. -mijn collega's te Evere zijn nog altijd jaloers op mijn looptenue- Ik heb het over het gevoel dat je hebt tijdens het lopen. In het rood lopen ken ik, dat heb ik al meermaals mogen meemaken. Hebben de geoefende lopers, de profs een kleur voor het moment dat ze niet in het rood aan het lopen zijn? Groen lijkt mij een kleur dat daarbij zou kunnen passen. Groen, de kleur van ... doorrijden, doorlopen, doorwandelen? (voor sommige toch)
Maar waarschijnlijk zijn er nog andere kleuren die nog een betere omschrijving geven voor bepaalde "loopemoties".
In het blauw lopen zou nog toepasselijker zijn. Zoals gisteren, 45' aan een (zeer) traag tempo, in een prachtige omgeving en met de juiste muziek. Het was hemels...blauw. Dus in het blauw lopen is eigenlijk nog beter. Als men het maar niet verward met het oplopen van een blauwtje.

In goed gezelschap

Vandaag nog eens de kans gehad om te lopen. Zondag was voor mij een doodgewone werkdag maar aangezien we redelijk vroeg gedaan hadden (1630hr) kon ik toch nog om 1700hr starten. Iedere dag, rond 1800hr, begint het hier te donkeren en mogen we niet veel later vertrekken wegens te gevaarlijk voor kwetsuren op het onverlicht en "geaccidenteerd" traject. Met een dreigend onweer boven het hoofd, een mooi klank en lichtspel voorspelt door onze weerman ter plaatse, ben ik toch maar vertrokken.
Mijn begeleiders waren onder andere; Garbage,Metallica, CCR, een jazzy Rod Stewart in zeer goede doen en U2. Aan een redelijk tempo vertrokken, Metallica had de kop, en aan een redelijk snel tempo de laatste km van de 7 gelopen. Daar heeft U2 voor gezorgd. Na 35' stond ik terug waar ik vertrokken was. Niet eens vermoeid wel doornat van het vele zweten. Een prima pittig, weliswaar kort trainingske. Wanneer ik de volgende oefenstonde inlas weet ik nog niet, maar Siouxie en Simple Minds zullen kop trekken. Vooral van Siouxie verwacht ik veel.

De goede oude tijden

Wat doet een mens als het iets minder gaat? Juist, terugdenken aan de tijd toen het "iets beter ging"! De conditie slaat nergens op en toch ingeschreven voor een marathon, hoe stom kunt ge zijn. Als ik hier mijn duurloopkes aan het doen ben dan gaan de gedachten dikwijls richting BK canicross. Het motiveert om te blijven trainen en te denken dat het "straks" weer dik in orde zal zijn. De foto nog eens bekeken en moeten vaststellen dat Zico (dat is de hond) nog alle tijd had om vrolijk in de lens te kijken van onze mooie fotografe. Ik ken hem zeer goed, mijne Zico. Hij heeft zelfs tijd om te glimlachen, te lachen met zijn baasje (slaafje zou een betere woordkeuze zijn). Het ventje die eraan vasthangt, en die serieus aan het afzien was, mocht uiteindelijk toch op het podium. Brons werd netjes afgegeven aan Zico, hij had het verdiend. Een onverhoopt succes, de vruchten van een goede voorbereiding. Nog nooit een eerste plaats gehad in een wedstrijd, laat staan een podiumplaats. Eén keer heb ik gewonnen maar dat is zo'n 45 jaar geleden. Had ik nu moeten lopen, dan was het niet mogelijk geweest. Zico had gewoon geweigerd om te starten met mij. Dus is de boodschap duidelijk, blijven trainen anders kan ik met Chippie gaan joggen. Hoe trager hoe liever voor haar.

Sinterklaas

Het einde nadert. Nog enkele werkdagen en dan mogen we ons opmaken voor de grote terugkeer. Op 6 december vatten we de terugreis aan. Geen beter Sinterklaasgeschenk dat ik aan Linda kan geven, denk ik, hoop ik. Ik weet nog niet wanneer ik mijn grote kado-strik zal aandoen. Juist voor het binnengaan van mijn haardstede of reeds op het vliegtuig.
Het is nog wat vroeg om een balans op te maken, maar er moet al veel gebeuren om deze opdracht negatief te beoordelen. Nieuwe ervaringen, nieuwe collega's en een totaal onbekende wereld een klein beetje ontdekt.
Deze voormiddag toch de kans gezien om een 35' te gaan lopen. Niet veel, niet genoeg maar wel voldoende om de spieren niet te laten vastroesten.
Vanavond voor de buis met de collega's -ook Franse- om Anderlecht (zelfs als Brugge supporter) te zien winnen van Lille! Laat ons hopen dat de Belgen vanavond mogen juichen.

Uurloop in Kinshasa

In navolging van de atleten bij IVAC die op zaterdag een uurloop liepen op de piste van Izegem, heb ik ook mijn uurloop gedaan rond de startbaan van het vliegveld van NDOLO. Gestart stipt om 1000hr om te eindigen om 1105hr. Inderdaad, 5' langer gelopen dan voorzien, maar het zou belachelijk geweest in de "middle of nowhere" te stoppen om dan het laatste stuk wandelend af te leggen. De gelopen afstand is moeilijk in te schatten, een 11-tal km zal er niet ver naast zijn. Niet veel, ik heb dan ook bewust traag gelopen, de conditie om zoiets tot een goed einde te brengen is er (nog) niet. Ondanks de afwezigheid van de zon was het toch lastig lopen, zeer warm, hoge luchtvochtigheid ... Gelukkig hadden we onze vrije dag (1 op 7 zijn we, normaal gezien, vrij) anders kunnen we geen lange duurlopen doen. Benieuwd naar de resultaten, records, ontgoochelingen of bevestigingen die werden gerealiseerd op de Izegemse piste. Kan ik direct zien welke trainingsachterstand ik heb, een motivatie om er weer in te vliegen ...

Uurloop te Izegem

Morgen, 18 november, kan je op de uitstekende atletiekpiste van Izegem deelnemen aan een uurloop. Deze loopwedstrijd is een organisatie van atletiekclub IVAC.
Wedstrijd is eigenlijk een verkeerde uitdrukking voor dit evenement, dit is veeleer een manier om uw condidtie te testen in ideale omstandigheden. Ik kan er jammer genoeg niet bij zijn, maar uit sympathie zal ik hier mijn uurke afhaspelen. Niet zo snel als jullie maar ik heb hier dan ook geen atletiekpiste.

Solo training

Dinsdag een kleine 30' gelopen en vandaag 40', helemaal alleen. Mijn begeleiders hebben het laten afweten. Eigen schuld, ik had hen gezegd dat naar school gaan belangrijk is. Hopelijk zie ik ze toch nog eens terug. Vooral vandaag was het lastig lopen. Onze meteo voorspelde een Max temperatuur van 34° maar om 0900hr waren de 30° al bereikt. Lopen rond de startbaan van "NDOLO Airfield" is niet zo simpel. Weinig wind dus weinig afkoeling, een echte bakoven. Deze trainingen zijn eigenlijk maar onderhoudstrainingen, bezigheidstherapie. Mijn ongezonde eetgewoontes en mijn onregelmatige trainingsdagen door het veranderlijke werkschema laten mij niet toe doeltreffend te trainen. 's Avonds moet ik met mijn collega's een beetje tot rust komen -de boog kan niet altijd gespannen zijn- op het terras van Kings Park, onder de mangoboom. Een frisse "Paulaner" kan dan wonderen doen. "Paulaner" is een Duits wit bier. Een " Castel" is een Frans bier dat we hier graag consumeren maar is niet zo gesmaakt als zijn Duitse concurrent. Maar verleden week heb ik een zeer lekker bier mogen drinken, mijn favoriete bier na een wedstrijd. Ook zonder wedstrijd drink ik hem graag al is een Rodenbach dan meer mijn dorstlesser. Paulaner en Castel spelen niet mee, zijn geen concurrentie want den DUVEL die ik heb gedronken speelt een paar klassen hoger. Hemels om nog eens één van de beste Belgische bieren te mogen proeven. Het was in een uitstekend restaurant met terras en zwembad. Het kader was ideaal; terras, palmboom, langs het water en een heerlijke frisse Duvel om te eindigen. Hier op een fatsoenlijke manier trainen lukt dus niet. Het harde leven hier laat dat niet toe. :-) Eens terug in België zal ik mij op een deftige manier kunnen voorbereiden voor de marathon van Rotterdam ... maak ik mezelf wijs.

Rotterdam

Er zal veel moeten gebeuren, en ze zullen met veel moeten zijn om mij niet aan de start te krijgen van de Marathon van Rotterdam. In mijn lijstje staat "De Rotterdamse 42" met voorsprong op Nr1, aan een alternatief wil ik (nog) niet denken. Daar zijn verschillende redenen voor, de voornaamste zijn alle positieve commentaren van ex-deelnemers. Niet in het minst Marathon-Geert. Zijn alom gekend enthousiasme voor deze wedstrijd heeft mij nog meer naar Holland geduwd. Nu ik wil deelnemen aan zo'n wedstrijd moet ik mij natuurlijk goed voorbereiden. Dat gebeurde al vanaf gisteren. Een 7km aan een rustig tempo. Rustig beginnen om sterk te eindigen! Dat allemaal in het gezelschap van mijn begeleiders (zie foto). Wat heb ik nog nodig om dit evenement tot een goed einde te brengen? Een persoonlijke trainer maar dat is onbetaalbaar. Een goed trainingsschema maar er zijn er zoveel, welk schema is het goede voor mij. Een goede begeleiding tijdens de trainingen! Die heb ik! Mijn 2 trainingspartners (soms zijn er meer) motiveren me enorm. Tijdens de duurlopen zijn ze er om mij te tonen hoe het moet. We babbelen (praten voor de anderstaligen) veel, genieten van de omgeving ... hebben plezier. Jammer dat ze niet mee kunnen naar België al ben ik zeker dat Laura ze in de watten zou leggen. De kogel is door de kerk, de beslissing is gvallen, Rotterdam is de plaats waar ik mijn marathonmaagdelijkheid zal verliezen. Als ik geen last krijg van kwetsuren dan zie ik het wel zitten.
Een kleine maar niet onbelangrijke voetnoot: Dit is geschreven onder de invloed van het medicijn Lariam (tegen malaria en verboden bij de Fransen). Eens terug in België en dus weer clean kan het zijn dat ik dit plaats bij: veel te veel hooi en een te kleine vork!

Een vreemde eend

in de bijt ... dat ben ik. Als enige Vlaming tussen een vijftigtal Walen probeer ik mij staande te houden. Er zijn nog 2 andere Nederlandstaligen, maar die werken op een andere dienst en daar heb ik minder contact mee. Komt daar nog bij dat ik hier in versterking ben. Ik werk in Evere en zij zijn allemaal tewerkgesteld in Elsenborn wat wil zeggen dat ik de meeste niet kende. Problemen heb ik niet, de groep werkt professioneel en de collega's zijn zeer vriendelijk en sociaal. Al van in het begin was de sfeer prima en die is tot vandaag, ondanks de tegenslagen (2 crashes van UAV's), nog altijd zeer goed. Toch was het een aanpassing om hier te werken. Als beeldanalist van satellietfoto's kreeg ik nu te maken met beelden uit een vliegtuig (UAV, onbemand vliegtuig)). Het verschil is dat ik nu met beelden werk van op relatief lage hoogte, maar het grootste verschil is dat het bewegende beelden zijn. De UAV neemt met 2 camera's (1 Infra Rood) beelden en die bekijken en analyseren we in "real time". Met andere woorden, ik kijk op mijn PC naar een rechtstreekse uitzending van de gebeurtenissen boven Kinshasa. Zo kunnen we op een efficiënte manier de kritieke punten waarnemen en controleren. We observeren waar er problemen zijn om zo de mensen ter plaatse te informeren en te begeleiden. Op een klein scherm, in zwart-wit, is het niet evident om alle markante gebouwen en de voornaamste straten en wijken te lokaliseren en te herkennen. Na 60 dagen kan ik nu wel zeggen dat ik Kinshasa een beetje ken ... vanuit de lucht. Ik weet dat ze mijn inbreng appreciëren of hoe een vreemde eend zich toch ook een beetje zwaan kan voelen.

Herr Seele cani cross

Beste sportievelingen, atleten, jullie weten niet wat gedaan op zondag 12 NOVEMBER. Ga eens naar St-Katelijne-Waver en bewonder Herr Seele die zijn debuut maakt op de canicross. Een ideale uitdag voor U en uw gezin en indien u wenst kan je zelfs deelnemen!
Ter gelegenheid van "Vlaanderen Sportland" neemt Herr Seele deel aan deze relatief nieuwe (onbekende) sport die steeds meer atleten weet te charmeren. Jong en oud kan er deelnemen en het is een ideale snelheidstraining dat je gemakkelijk kan inpassen in uw trainingsschema. Meer over canicrss kan je hier vinden. Ieder jaar zijn er een veel deelnemers in dit prachtig stukje natuur. Ga eens kijken en je zal zien dat het een hoogstaande wedstrijd is. Ik zal er jammer genoeg niet bij kunnen zijn, ik zit een paar km te ver.

Lopen met supporters

Vandaag een zevental km gelopen in ongeveer 35 min. Ondanks de afwezigheid van de zon was het behoorlijk warm om te lopen. Een rustig tempo met een drietal versnellingen tussendoor. Aan de collega's op het werk, denk maar niet dat mijn conditie minder zal zijn. Door de hoge luchtvochtigheid heb je al niet veel nodig om in het zweet te staan, na een jogging loopt het "zoute lichaamsvocht" als watervallekes naar beneden. Een frisse Cola aan de aankomst smaakt hemels. Gisteren ook al zes km afgelegd maar dan in de blakende zon. Maar goed dat er cremekes bestaan met factor 40, anders kan ik hier bijna iedere dag binnen blijven. Mijn bleek velleke kan daar niet goed tegen. Zaterdag was de beste dag om te lopen. Niet omdat ik zo goed was maar omdat ik het gezelschap kreeg van drie kinderen die daar aan het spelen waren. Tien jaar waren ze en met hun versleten slipperkes hebben ze zeker 3 km meegelopen. Meelopen met een Mundele was voor hen een leuke afwisseling in hun bezigheid. Plezant en bewonderingswaardig dat ze zich in het zweet liepen met die versleten "schoentjes". Halfweg het parkoer werden ze dan weggejaagd door een over ijverige militair van het plaatselijk vliegveld. Hij dacht waarschijnlijk dat ze een last waren. Ik probeerde nog met "no problem", maar het mocht niet helpen. Trouwens, de schrik zat er goed in bij mijn medeloperkes, want ze stuifden uiteen. Een serieuze versnelling hadden ze nog in de benen! Alleen mijn weg verder gezet. Jammer het was plezant lopen met die gastjes.

Smakelijk (1)

Eergisteren met enkele collega's naar Kinshasa stad getrokken om even de "couleur locale" op te snuiven. Na enkele uurtjes rondwandelen met af en toe een terrasje, werd het tijd om ook eens een hapje te eten. Niet weeral een restaurant waar we Europees konden eten, het moest iets typisch zijn, enkel een plaatselijk gerecht, een echte Congolese keuken, dat moesten we hebben. Na enkele minuten zaten we al in een klein eethuisje en geen enkele blanke was er te bespeuren. Dat leek ons een goed teken, we hadden iets gevonden dat nog niet bekend was bij de doorsnee toerist. Al kunnen we niet van veel toerisme spreken nu de verkiezingscampagne volop bezig is en de veiligheid niet optimaal is, om het zacht uit te drukken. De menukaart was niet te ontcijferen en ons laten adviseren kon ook al niet, de garcon sprak alleen maar Lingala. Mijn Lingala is evengoed als mijn Chinees, het werd dus gokken. Ik koos het duurste op de menukaart, hopend dat het ook het beste zou zijn, trouwens was het naar onze maatstaven niet eens zo duur. Iedereen volgde mijn keuze, we dachten dat we zo op veilig speelden. (vervolg hieronder)

Smakelijk (2)

Toen we onze aperitief nuttigden kwam er een verkoper bij ons met een hondje. Ik als hondenliefhebber en praktiserend canicrosser was natuurlijk geïnteresseerd. Het probleem is, als je éénmaal je interesse toont dan is het moeilijk om de verkopers nog kwijt te spelen. Op het einde gingen we met alles akkoord, ja hij is mooi, ja hij is lief. Niet dat hij ons verstond en wij hem, maar hij vertrok toch na een tijdje. Na een dertigtal minuutjes en enkele aperitiefjes later werden we dan verrast met een heerlijk stoofpotje. Nog twee soorten rijst en verse groenten erbij, we werden goed bediend. Na de koffie vroegen we ons af wat we nu eigenlijk op ons bord hadden gekregen. Eens terug thuis moesten we toch kunnen stoefen dat we zebra of olifant of krokodil of een ander exotisch wild beest hadden verorberd. Nog eens proberen bij de ober, na de alcoholische drankjes is onze taalkennis altijd iets beter. Marc had een goed idee, hij nam een stukje papier en balpen en tekende een olifant of wat voor een olifant zou moeten doorgaan. De slurf deed het hem anders hadden we er nooit een olifant in herkend. Onze bediener had nog het meeste plezier. Hij nam balpen en papier over en tekende zijn meesterwerk. Toen ik het zag verschoot ik, we hadden daarnet van een hyena geproefd. Schuin over ons zat een lokale medemems serieus mee te lachen. Hij sprak ons aan in het Frans. Hij was nog in Brussel naar school geweest en kon ons wel verder helpen. Jullie hebben geen hyena gegeten zei hij maar wel dat hondje die je zelf hebt gekozen. Mijn maag draaide naar alle kanten, Marc liep naar buiten, waarschijnlijk om te kotsen. Ruzie, zware discussie, zoiets betalen we niet, barbaars ... alles kwam aan bod. (vervolg hieronder)

Smakelijk (3)

De ex-Brusselaar verweet ons dat we hypocriet waren. Wij kweken onze dieren in stallekes om ze vet te mesten en dan op te eten. In het restaurant kiezen we onze vis uit een aquarium. De forel ziet zijn vriendje waar hij enkele minuten geleden nog mee aan het rondzwemmen was op een metalen schotel, op een bedje van salade en blinkend in de boter voorbij komen, op zijn zij. De kreeft die we kiezen, met zijn scharen dichtgebonden met een elastiekje en al dagen in een leeg aquarium zijn vriendjes op tafel ziet komen, wordt levend in kokend water geworpen. Ze voelen er niets van zeggen de kreefteneters. Waarom doet het bij ons dan zoveel pijn als we kokend water op ons krijgen? Hebben wij hond binnengespeeld en er nog van genoten ook?

Natuurlijk niet. 't Is allemaal uitgevonden. Een canicrosser, groot hondenliefhebber die er dan eentje zou opeten, dat kan niet. Hoewel, onze duivenmelkers eten ook hun duiven op!
't Is maar om te zeggen dat we niet te rap moeten oordelen en veroordelen. Iedere cultuur zijn gewoontes. Al eten ze hier in Congo geen hondjes, toch niet dat ik weet, 't zou er stuiven.

Lopen bij IVAC (1)

Op 28 oktober werd op de atletiekpiste van Izegem de 10000m georganiseerd door de dynamische atletiekclub IVAC. De club die trouwens, opnieuw, tot sportiefste vereniging van Izegem werd uitgeroepen! Aan deze 10km deden 33 atleten mee, de andere leden hadden dienst bij de organisatie, konden hun goede conditie niet vinden of zaten op dat moment juist een paar kilometers te ver. Waar zou ik gestrand zijn in het geval ik had meegedaan? Altijd plezant om de lijstjes te bekijken, tijden te vergelijken en proberen uit te maken waar jezelf zou eindigen. Met de nodige fantasie en overdrijving in de top drie natuurlijk. In werkelijkheid bij de laatste drie misschien. 'k Zal mij toch eens wagen aan een gedurfde inschatting van mijn kwaliteiten ten opzichte van de afgetrainde atleten. 'k Zal die zelfs wereldkundig maken met het risico vierkantig uitgelachen te worden of erger nog, dat ze bij mijn terugkeer zeggen:"bewijs het nu maar een keer".
In een goeie dag (komen nog zelden voor), serieus getraind (heb ik nog maar zelden gedaan) en met een goeie haas (kan ik zelden volgen) zou ik mij toch moeten kunnen nestelen tussen Joost en Ronny.
In een gewone doordeweekse dag zou ik moeten kunnen aanklampen bij Filip Verlinde.

Lopen bij IVAC (2)

Maar in werkelijkheid zou ik waarschijnlijk naast Patrick Degezelle lopen en over de goede oude tijden van het Vlaams Huis (voetbalploeg) babbelen. De tijd dat we op zondag zonder probleem het veld op en af draafden, (al naargelang de activiteiten van de zaterdagavond) en waar de derde speelhelft de belangrijkste was. Dan werd besproken wat er verkeerd was gelopen, wie de schuldige was, meestal de scheidsrechter, wat de tactiek voor volgende week zou zijn, enz. Mijn fantasie bij het voetballen moest niet onderdoen voor mijn utopische atletiek prestaties. Ettelijke hattricks heb ik gescoord in mijn droomwereldje, meestal op wereldbekers, finales en dergelijke. De werkelijkheid was jammer genoeg anders. Als ik drie keer scoorde op een heel seizoen was dat al dik in orde. Maar als pingelende (volgens coach Werner) middenvelder was mijn doel anderen te laten scoren, ?t liefst van onze eigen ploeg.
Aan alle atleten een dikke proficiat, volgend jaar doe ik mee, als ik niet in een ander werelddeel zit.

Uitslag 10 000 m op piste ? 28 oktober 2006
1. Filip Kerkhof 35'52"
2. Filip Coolen 35'55"
3. Johan Seynaeve 36'10"
4. Filip Colpaert 36'26"
5. Stijn Van Hevele 37'15"
6. Ivan Werbrouck 37'57"
7. Raf Vynckier 39'25"
8. Dominique Pattyn 39'49"
9. Bart Wuyts 39'59"
10. Joost Bruneel 40'08"
11. Rony Tack 40'51"
12. Lode Vandecasteele 40'58"
13. Joost Dobbels 41'08"
14. Thierry Leperre 41'38"
15. Mike Defour 41'39"
16. Ronny Windels 42?07"
17. Bernard Braekevelt 42'39"
18. Ronny Bouten 43'17"
19. Kurt Vermeersch 43'28"
20. Filip Verlinde 43'49"
21. Carlos Verstraete 43'54"
22. Freddy Wallaert 45'24"
23. Andrea Vandenberghe 45'25"
24. Patrick Decoster 45'28"
25. Cedric Gerne 45'37"
26. Andy Gerne 45'45"
27. Patrick Degezelle 46'00"
28. Ronny Van Daele 46'07"
29. Kurt Ramon 47'28"
30. Veerle Maertens 49'31"
31. Frederik Legein 50'33"
32. Johny Waelkens 52'40"
33. Filip Ghesquière ? opgave.

45 dagen Kinshasa...

...en me nog geen minuut verveeld. Tot nog toe is alles wonderwel meegevallen. Alles loopt zoals het zou moeten lopen. Er is maar één ding dat niet loopt en dat ben ik.
Hier in Congo zijn het soms lange dagen maar ze blijvend boeiend. Sommige vinden het vreemd, uren aan een stuk naar beelden te kijken op de PC, ik vind het hier nog altijd aangenaam werken. Als de werkzaamheden erop zitten is er altijd nog een DVD (draagbaar DVD spelerke gekocht) dat ik kan bekijken of ik kan mijn meegebrachte lectuur ter hand nemen. Dat is in noodgevallen. Meestal gaan we bij de Franse of Duitse collega's iets drinken. Maar het is even gezellig om te blijven hangen in ons eigen ingerichte Kings Park, onder de Mangoboom. Bijpraten over de training die we morgen zouden kunnen doen maar die we toch weer zullen uitstellen wegens onverantwoord door de warmte.
Toch is er verandering op komst. Mijn doel voor volgend jaar is een marathon. Waar en wanneer weet ik nog niet. Eens rondvragen aan ervaren marathonners waar een debutant het best zijn marathonmaagdelijkheid kan verliezen. Na een jarenlange carrière op de kortere afstanden wordt het tijd om eens met de grote jongens (en meisjes) mee te doen. De olympische gedachte heerst, uitlopen zal het motto zijn! Een tijd voorop stellen doe ik niet, alles is goed (voor mijn eerste) als ik achteraf maar kan genieten. Als ik na een wedstrijd op een terrasje nog kan genieten van een streekbierke of een Rodenbach, dan is mijn wedstrijd geslaagd!

De wereld is klein ...

... en de links zijn snel gelegd. Zeer regelmatig ga ik een kijkje nemen op het blog van Marco Zuidpolo. Deze Vlaamse weerman bezit een blog met mooie teksten en prachtige foto's. Hier in Kinshasa zijn we voor ons werk zeer afhankelijk van de weersomstandigheden. Daarom is er op de dagelijkse vergadering een weersvoorspelling, opgemaakt door onze vriendelijke weervrouw. Geen gemakkelijke job voor deze dame aangezien het hier onder de evenaar snel kan veranderen. Ik vertelde haar over een zekere Marco, weerman, sportief en bezitter van een blog waar er regelmatig een cumulus (met bijpassende foto) en dergelijke op voorkomt. Ik liet haar zelf de blog zien, zo enthousiast was ik over Marco's schrijfselen bezig. "Ik denk dat ik die ken" was haar eerste reactie. "Ik ben zeker dat het Marc is" klonk het iets later. Ik probeerde nog met:"Deze Marc heeft wel al 50 marathons achter de rug", maar dat verwonderde haar zelfs niet. Wel Marco Zuidpolo, heb je in een vorig leven ooit dezelfde werkgever gehad als ik? Ben jij de Keizer van de weersvoorspellers geweest, die de overstap naar het KMI met glans heeft gezet? Ja of nee, ik blijf een regelmatige bezoeker van uw blog.

Westvlaams nieuws uit Congo

Achilles is de zoon van Ann & Enzo, de gelukkige en fiere peter, dat ben ik. Na een, laat ons zeggen, spannende bevalling, laat Achilles al goed van zich horen. De schreeuw naar eten was één van de eerste aangeboren talenten die hij liet aanhoren! Ik heb nog niet het geluk gehad om Achilles in levende lijve te kunnen aanschouwen en bewonderen, maar de foto's die ik heb ontvangen kregen al een prominent plaatsje. Een souvenir voor Achilles heb ik ook al gevonden (... en gekocht).Het was niet zo evident om een passend en origineel kado te vinden voor een pasgeboren baby. Het is een houten masker uit de KASAI-streek geworden. De Kasai plaatste deze maskers bij hun kinderen (slaapkamer) die beschermde hen dan tegen alle kwaad en onheil! Voor ander speelgoed hebben we nog alle tijd!
Terwijl Achilles luidkeels de dagen ligt af te tellen voor de terugkomst van zijn peter, gaat het zweterig leventje hier rustig verder. Hopelijk is het niet de spreekwoordelijke stilte voor de storm. Dat de verkiezingen kalm mogen verlopen en dat de dagen nadien -na de verkiezingsuitslag- de verliezers hun nederlaag op een waardige manier mogen accepteren. Misschien een voorbeeld nemen aan de Belgiche politiek. Na de verkiezingen zijn er nooit verliezers. In het slechtste geval spreken ze van een lichte achteruitgang, een status qua (goeie muziek trouwens), niet het verhoopte succes en vooral, 't ligt niet aan ons, 't is de schuld van de anderen.
Voor Achilles is dit natuurlijk allemaal een "ver van mijn wieg show". Zolang Ann zijn maagje op tijd en stond blijft vullen is er niks aan de hand.
Aan de gelukkige ouders, tot in december, dan kan Achilles bij peter op de schoot.

Lang leve de Bonobo's

Lang geleden dat ik nog iets op mijn blog heb geschreven. Dat heeft met verschillende oorzaken te maken. Eerst en vooral is de kwaliteit (snelheid) en beschikbaarheid van de aanwezige communicatiemiddelen beperkt. Er zijn gewoon teveel gebruikers voor een te klein aantal PC's die allemaal over dezelfde "elektronische snelweg" moeten. Als ik 's avonds laat (na de werkzaamheden) nog mijn blog wil updaten en daarvoor verschillende keren opnieuw moet proberen om iets deftigs op het scherm te krijgen (zonder foto's), dan laat ik het maar zo. Maar ik begrijp het wel, het kost allemaal enorm veel geld, en het is tenslotte gratis ter beschikking.
Zondag heb ik deelgenomen aan een minisafari. Even buiten Kinshasa (klein uurtje rijden)ligt er een mooi stukje natuur.
- Eigenlijk te zot om te schrijven dat er een mooi stukje natuur ligt, Congo is gewoon een zeer mooi land, maar dan mag je niet in de sloppenwijken, het grootste deel van Kinshasa, gaan kijken . Volgens mij is Kinshasa, op het noordelijk gelegen residentiële stukje GOMBE na, een van de vuilste steden die ik ooit heb bezocht. -
De minisafari dus, enkele BONOBO families gaan bekijken in hun natuurlijke omgeving. Velen vinden dat de Bonobo dicht bij de mens staat. Wat typisch is voor de Bonobo en wat toch zo verschilt bij ons - volgens mijn bescheiden mening - is hoe ze hun ruzies bijleggen. Als we naar het journaal op TV kijken dan zien we niks anders dan moordpartijen en oorlogen. Hadden de Bonobo's het voor het zeggen dan was hun journaal één grote pornofilm. Wat dan weer wel een sterke gelijkenis vertoont met ons mensendom is dat het manneke de macho uithangt, maar het vrouwke de dominante rol heeft in het roedel. Mijn vrouw zal met deze stelling natuurlijk niet akkoord gaan, ze vindt mij helemaal geen macho! Na een uur wandelen door het park heb ik mij ook nog een paar souvenirs aangeschaft ten voordele van de Bonobo's. Enkele houten maskers, volgens de verkoper van de Kasai-stam, en wat geld uit de tijd dat MOBUTU nog aan de macht was. Na een lekkere maaltijd, met onder andere een heerlijke "kapitein-vis" op het menu - en hopelijk geen Bonobo - heb ik weeral een mooie dag Afrika achter de rug. Meer moet dat niet zijn.

Paradijselijk Congo

Zondag heb ik een binnenlands reisje gemaakt naar de watervallen van ZONGO. De trip over een goede 100km duurde 4 hr (3,5 hr bij de terugreis). Vooral de laatste 50 km waren moeilijk wegens de slechte staat van het "wegdek". Ons voertuig, een Unimog-truck, was het enige vervoermiddel om daar te geraken, met een gewone auto is het gewoon niet te doen. De eerste kilometers waren door de "minder" welvarende wijken van Kinshasa. Armoede en levensomstandigheden die wij Europeanen niet voor mogelijk houden. Eens Kinshasa voorbij konden we genieten van de prachtige natuur die Congo (en Afrika) te bieden heeft. Langs de wegen hebben we regelmatig nederzettingen gezien waar de levensomstandigheden niet veel beter waren, maar waar de mensen toch een zekere enthousiasme en blijheid toonden. In de meeste gevallen werden we met toejuichingen onthaalt en werd er veel "Mundele" (blanke) geroepen. Kinderen renden mee en wuifden naar ons. Hier waren de mensen veel vriendelijker dan in Kinshasa zelf.
Bij de waterval (Zongo) hebben we een kleine trekking gedaan om de natuur (jungle) van dichtbij te bewonderen. De schoonheid van dit stukje natuur is niet te beschrijven, de foto's spreken voor zichzelf ... maar niet genoeg. In feite moet je er geweest zijn om er ten volle van te genieten. Een unieke ervaring, een stukske paradijs die ik alleen kende van de filmkes en boekskes en waar ik nu kon in rondwandelen. Mijn picknik, die mij nog nooit zo goed smaakte, heb ik langs de oever van de rivier genomen, een 100-tal meter van de waterval, die voor een heerlijke achtergrondmuziek zorgde. Ik heb genoten!

Eerste wedstrijd in Afrika

Zaterdag was het zover, mijn eerste loopwedstrijd op Afrikaanse bodem gelopen. Overal ter wereld (volgens de organisator) waar er een Poolse gemeenschap is werd op zaterdag gefeest en in ons geval ook gelopen. De naam van het gebeuren:"The Polish Knife Commander Run". Het is een wedstrijd over 6,3km (of 12,4km voor de atleten), start voorzien om 0800hr. Zo vroeg omdat het anders te warm is om nog op een gezonde manier aan sport te doen. De hitte is trouwens niet de enige vijand, ook de enorme polutie is een gevaar. Er waren voorafinschrijvingen voorzien maar 1/3 van het deelnemersveld had het nog niet gedaan of had pas op het laatste moment beslist om mee te doen. De organisatie, volledig in Poolse handen en niet voorzien op deze laattijdige inschrijvingen, maakten er een complete chaos van. Gelukkig zijn er een paar anderen bijgesprongen om te helpen want één van de obstakels was de taal. Ikzelf (ik was al ingeschreven) heb me het lot van de Belgen aangetrokken en met een vertraging van een 15-tal minuten is de wedstrijd dan toch op gang geschoten. Toch raar als je in het startvak naast een Duitse collega staat met hetzelfde borstnummer. Hij is maar rap een ander gaan halen aangezien zijn nummer er eentje was van de "laattijdige" inschrijvingen.
Dit alles is geen kritiek maar alleen maar een beschrijving van de omstandigheden. Ik ben blij (bewondering) dat mensen (de Poolse delegatie), voor het plezier van anderen, hun handen uitsteken en een wedstrijd willen organiseren. Dat maakt het leven alhier nog plezanter.
Start en zoals altijd weer te snel vertrokken. Een vijftal Congolezen en één Franse deelnemer vertrokken als een pijl uit een boog, 'k heb ze teruggezien op de laatste rechte lijn naar de Finish. Zij waren wel aan het terugkeren om uit te lopen. De tijd van de eerste was rond de 21'. Te snel vertrokken omdat ik na 500m bij de eerste 15 zat en dat is niet normaal. Ik dacht dat de anderen zich aan het inhouden waren omdat ze wisten hoe lastig het nog ging worden op dit parkoer en is deze warmte. Maar wonder boven wonder, ik kon mij kunnen handhaven bij de eersten al waren mijn laatste 2km zeer zwaar. Zweten, dorst, zware benen. Uiteindelijk toch nog als 13de aangekomen met een tijd van 29'22". Tevreden, want amper gelopen de laatste weken, maar wetende dat de betere lopers aan de start stonden van de lange afstand. Laat ons hopen dat het niet mijn laatste wedstrijd was op Afrikaanse bodem.

Training hervat

Toch maar besloten om de trainingen te hervatten, zei het op een laag pitje. De bedoeling was om eens een langere rustperiode in te lassen maar de goesting om toch te gaan joggen is te groot. Gisteren 30 minuten gelopen met op een bepaald moment een (kortstondige) piek van mijne hartslag en vandaag (in groep) een 40-tal minuten gelopen. Morgenvroeg staat er een wedstrijd van 6,3km op het programma, georganiseerd door de Polen.
Wat veroorzaakte gisteren deze opstoot in hartfrequentie tijdens mijn joggingssessie?
Tijdens het lopen was ik even van het parkoer afgeweken, laat ons zeggen verkeerd gelopen. Ik zag een stukje verder andere lopers dus hun richting uit door het hogere gras om terug op het voorziene looptraject te geraken. Tijdens dat stukje in het struikgewas trapte ik bijna op een wilde hond. Ik had hem niet opgemerkt en de hond was waarschijnlijk zo lang mogelijk blijven liggen om zijn schuilplaats niet te verraden. Om eerlijk te zijn, hij zag er zeer wild uit maar hij had waarschijnlijk evenveel verschoten en schrik als ik want hij rende direkt een tiental meter weg. Als canicrossers zou ik toch het een en ander gewoon moeten zijn wat honden betreft maar dit was toch efkes verschieten. Een goede les want nu verlaat ik dus nooit meer het voorziene loopparkoer. Ook al omdat ze ons (de lopers) nog maar eens gewaarschuwd hebben voor slangen. Geen loze woorden want op NDJILI (vliegveld) is er gisteren iemand gebeten geweest door een slang. Mijn weekendprogramma, niet dat ik er mij aan vastpin, zou er ongeveer zo moeten uitzien:
Zaterdagmorgen een loopwedstrijd, zaternamiddag naar een tentoonstelling van levende ... slangen en reptielen. Zaterdagavond is er een optreden van een muziekgroepje dat blues, funk en soul zou moeten brengen maar ze maken vooral reclame met hun danseressen. 'k Zal moeten kiezen tussen het optreden en een boek lezen. Zondagmorgen, heel vroeg, maken we een verplaatsing van bijna 4 uur om naar een prachtig stukje natuur te gaan kijken. Het is ver maar degenen die er al geweest zijn raden het aan. Zondag ga ik dus een minitrip maken naar de watervallen.

Op zondag naar de kerk

Ik was van plan om het zondag rustig aan te doen. Het is echter anders verlopen. De uitstap naar de "Marché de valeur" beter bekend als de "Marché des volleurs" in de volksmond en de mogelijkheid om een kerkdienst te volgen deden mij van gedacht veranderen.De Marché was een kleine plaats met aan elkaar palende kraampjes waar de verkopers hun waar probeerden te verkopen, met succes bij gasten zoals ik. Onderhandelen is hier de boodschap en dat is niet mijn sterkste punt. Vier, ongeveer identieke vergulde maskers, maar telkens bewerkt met een andere grondstof vond ik zeer mooi. Malakiet, Sable d'or en nog twee andere waarvan ik de naam alweer ben vergeten. Daar wilde ik wel eens mijn verbale technieken en mijn alom gekende diplomatie voor naar boven halen. Op het einde van onze onderhandeling, waar we alle twee onszelf voor de grootste sukkelaars hadden voorgedaan, kwamen we tot een akkoord. Dacht ik. Mijn laatste bod was 30 euro + 5 dollar en hij was tevreden ... tot hij mijn centjes in zijn handen had en mijn resterende 5 dollar had gezien. Hij vond plotseling dat we nog geen akkoord hadden alleen dat ik akkoord was gegaan. Mijn geld kreeg ik maar niet terug. 'k Heb hem dan toch maar die 5 dollar gegeven, diplomaat die ik ben. Ze eindigen graag de verkoop als winnaar. Nu, we waren gestart op 150 dollar, iedereen moet tevreden zijn na de deal.
Daarna naar de kerk ST-ANNE om er de kerkdienst eens mee te maken. Ik ga anders nooit naar de kerk maar deze viering wou ik absoluut bijwonen. De kerk was gelegen in de regio GOMBE, en dat is één van de veiligere plaatsen van Kinshasa. Eerst dacht ik dat onze timing niet klopte en dat de dienst gedaan was. Er kwam veel volk uit de kerk en iedereen verdween. Maar blijkbaar volgen de kerkdiensten elkaar snel op. Een 20 minuten later zat er alweer veel volk in de "Eglise St-Anne" en na een tijdje was de kerk volledig volgelopen. Mijn plaatsje achteraan ingenomen (zoals altijd en overal) waar ik een goed overzicht had op het gebeuren. De priester met dienst had er zin in. Het thema van de dag was:"Travailler pour la gloire de votre nom". Hij heeft het zeker 20 keer geschreewd. Na zijn ongeveer 25 minuten durende emotievolle preek kreeg hij een groot applaus. Het meest opvallende en mooie voor mij was het koor. Zeker 35 man (en vrouwen) sterk met een zeer goede solozanger. Prachtige liederen in het Frans, niet dat ik alles verstond, maar als de stemmen, de samenzang, de melodie, de emoties, het hele sfeertje er rond klopt, dan is het prachtig. De dienst zou maar een uur duren maar het heeft zeker 30 minuten langer geduurd. Niet erg, buiten de erg lange preek was het een unieke ervaring. Blij dat ik die heb meegemaakt.

Zaterdag - marktdag

Vandaag, zondag is het rustdag. De meesten gaan een uitstapje maken, ik blijf. 'k Heb nog wat slaap in te halen en vooral wat "leesachterstand" goed te maken. In het weekend worden er regelmatig uitstapjes georganiseerd, en aangezien ik hier nog vele weekends zal doorbrengen heb ik nog alle tijd om de omgeving te bekijken. Op zaterdag is er hier altijd een lokaal "marktje" met typische Afrikaanse "kunst"-werkjes. De prijzen zijn enorm hoog, onderhandelen is de boodschap. Doordat velen hier de taal,Frans, niet kennen kunnen ze hoge prijzen vragen. Vooral de Polen, Spanjaarden en Duitsers betalen in de meeste gevallen teveel. Als ik bij één van de verkopers naar de prijs vraag van een "origineel" masker, dan wilt hij voor mij onmiddellijk een speciaal prijske maken, want de Belgen, dat zijn z'n vrienden. Na mij kwam een Franse collega. Dat was toevallig ook zijn vriend en die kreeg ook een speciaal prijske. Wat verder bij een ander "kuntwerk"-kraam zag ik hetzelfde originele masker liggen. Toch eens naar de prijs vragen bij deze vreemde man. Die vreemde verkoper was de vriendelijkheid zelve. Ik, den Belg, was zijn vriend en ... ik kreeg een speciaal prijske. Hij zei het met zoveel geheimzinnigheid alsof hij dat voor niemand anders zou doen. Om kort te zijn, al de mensen op het marktje waren allemaal dikke vrienden van elkaar en iedereen kreeg speciale prijskes en kortingen. Uiteindelijk nog altijd niets gekocht. Maar lang zal ik het niet meer volhouden. Volgende zaterdag is er weer markt en misschien krijg ik dan wel een superprijske.

Slecht weer in Congo

Vandaag was het voor de eerste keer slecht weer. De temperaturen waren toch nog een stuk boven de 20° maar de zon was er meestal niet. Het regenseizoen had zijn intrede al moeten doen, maar het is voorlopig wachten op de hevige neerslag, wat we natuurlijk niet erg vinden. Het bloggen valt dik tegen. 'k Had mij voorgenomen om iedere dag iets te kunnen schrijven maar voorlopig lukt het mij niet. Wat dus nog minder lukt is de andere blogs lezen.
Wat ook tegenviel was het lopen. Zaterdagnamiddag, op het heetst van de dag ben ik met een paar vrienden gaan jogggen. Na een zestal km zag er éénje het niet meer zitten en zijn we samen wandelend teruggekeerd. Te lang in de zon, het avondmaal (Cossas) die ik slecht verteerd heb? In ieder geval heb ik zondag meer op mijn bed gelegen dan rondgelopen. De (Franse) dokter heeft mij een lading medicamenten meegegeven die ik bij iedere maaltijd moest nemen. Na het innemen van de al die medicijnen had ik al geen honger meer, k zat al vol. Gelukkig was het zondag een Off-day en moest er dus niet gewerkt worden. Nu zal ik zeker nog een dikke week wachten vooraleer ik terug wat ga sporten. Nu de fitnesszaal ook in orde is zal ik eerst daar wat met de gewichten gaan smijten.
Wat heb ik zondag gemist? De doop van Achilles, het eerste zoontje van Ann. Eens terug in België zullen we de feestelijkheden in(her)halen!

Eten in Afrika

Het is zover, mijn eertse week op Afrikaanse bodem zit erop. WARM en ZWETEN van 't werk.
Alles verloopt hier prima. Ondanks de lange werkdagen (0800hr tot 2100hr, soms langer) valt den job best mee. Hier op het (enorme) kamp van EUFOR kunnen we verbroederen met verschillende nationaliteiten. Den Duits en den Fransman hebben een cafetaria ingericht. Bij den Duits is het goedkoper, bij den Fransman is het terras en het TV scherm (plasma) groter. We moeten dus de moeilijike beslissing nemen waar we het WK wielrennen gaan volgen. Frans ligt lichtjes op kop. Op de medische dienst werken geen Nederlanders Martine, ze zijn wel in Libreville aanwezig.
Vanavond ga ik voor de eerste keer Kinshasa stad in. Er is een restaurant waar ze reuzegarnalen serveren en het zou een specialiteit zijn van het huis. COSSAS is de naam, van de reuzegarnaal of van het restaurant ik weet het niet, ik laat me verrassen.
Voila, nu een beetje verder werken, ja ook op zaterdag, deze namiddag een toerke lopen, douchke, WK bekijken en garnalen gaan eten.
Doe de groeten aan iedereen die we kennen en die niet over een mailadres beschikken.
Tot in december op één of ander eindejaarsfeestje, de boog moet niet altijd gespannen zijn.

Verbroederen

Inderdaad Johan, mijn Duits was zo goed als perfekt na de zeer goede wijn, al was ik de enige die dat dacht.
Vanavond zijn de Fransen aan de beurt. Eerlijk als ik ben gun ik beiden het plezier om een eurootje te verdienen. Het bloggen zal een stukske moeilijker gaan dan verwacht. De lijnen zijn niet van de beste kwaliteit, meestal moet ik lang wachten, ...
Mijn werkschema is ook zeer variabel. Vroeg gedaan betekent rond 2100hr bureau verlaten en dan nog klaarmaken om te verbroederen. Veel tijd om sportief te blijven zal ik niet hebben. Het is ook zeer warm (tussen 35° en 40°)om te lopen en men raad het ons af -in feite verboden- om te lopen vanaf de duisternis valt. Hier wilt dat zeggen dat het tussen 1800hr en 0600hr donker is. In de velden hier rond onze werkplaats, de enige plaats waar we kunnen en mogen lopen,is er een te groot gevaar voor slangen. Raar want ik denk niet dat ze zo rap lopen als ik.

Peter in Afrika

Graag had ik jullie iets meer laten weten over mijn "vlucht" naar Congo.
Graag had ik jullie iets meer laten weten over mijn plaatsgebrek in mijn tent.
Graag had ik jullie iets meer laten weten over mijn nieuwe eetgewoontes.
Graag had ik jullie iets meer laten weten over mijn eerste 7km op Afrikaanse bodem maar ...
Het belangrijkste nieuws komt uit West-Vlaanderen. Dochter Ann is opgenomen in het ziekenhuis. Ze geeft het leven geschonken aan een flinke 3,240 kg wegende jongen met de fantastische naam "Achilles".
Voor zijn blog gaat hij in ieder geval iets anders moeten uitvinden!
Nooit gedacht dat ik eerst naar Afrika zou moeten gaan om "pépé" te worden. Nu op zoek naar een geschikt Afrikaans geschenk en vanavond met de collega's een wijntje drinken. U begrijpt dat ik nu wil afsluiten en mij zal begeven naar een gezellig plaatsje (bij Duitse collega's) om daar nog een beetje "bij te praten". Later meer

Dank u Tomohiro Kono

Gelezen in de "metro". Muis "Kaguya" is het eerste zoogdier dat gereproduceerd werd uit 2 exemplaren van hetzelfde - vrouwelijke - geslacht. Er kwam dus geen mannetje aan te pas. Zijn wij nu volledig overbodig geworden? Zijn er over 50 jaar geen mannen meer op deze wereldbol? Grijpen de dames nu de macht?
Dat laatste kan niet ... ze hebben die al. De MAN die het kunststukje heeft gemaakt noemt zich een professor!
Dit is mijn laatste blogje (voor de volgende 2 maanden) die ik op Belgische bodem maak. Morgenvroeg vertrek ik naar Kinshasa, misschien kan ik daar mijn beperkte loopcapaciteiten verbeteren.
Bij Marco een mooi stukje muziek mogen beluisteren!
ALs kado meer van dat moois.

2-daagse van Wallonië

Net terug van een 2 dagen durende cursus in de streek van Florennes en Arlon. Deze 2 zonnige dagen hebben we weer met glans "ondergaan". We zijn nooit te oud om bij te leren.
Morgen is het mijn laatste werkdag, vrijdag neem ik nog een dagje verlof. Zo zal ik volledig uitgerust het vliegtuig kunnen nemen op zaterdagmorgen omstreeks 0530hr.

Rustig loopje

Aangezien de pasta nog niet klaar was toen ik thuis kwam ben ik maar vertrokken voor een rustig loopje. 'k Had mij voorgenomen om niet boven 140HS te gaan en dat is me aardig gelukt. Een dikke 7km in 42', geen wereldschokkend nieuws maar plezant. Het voordeel van deze manier van trainen is dat ik met gelijkgestemden (even traag tempo) een stukje kan meelopen.
Vandaag voor alle zekerheid nog maar eens mijn vertrekdatum en uur gecheckt bij de organiserende instanties en gelukkig maar. In plaats van de 17de is het de 16de (nu zaterdag) dat ik vertrek. Had ik niet zelf gebeld ...
De pasta was lekker, dank u Linda, het bad was relaxerend en nu "Lost".

Herinnert u zich deze nog?

Midas Dekker

Vandaag rustdag. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn voetbalmakkers eens te gaan bewonderen, 't Was al lang geleden dat ik ze nog eens gezien had. Na eerst op het verkeerde voetbalplein te zijn aangekomen heb ik ze dan toch gevonden op het sportpark te Rumbeke. De ploeg had af te rekenen met gekwetsten, afwezigen en toch hadden ze nog 4 reserven! Wat een weelde! Mijn afspraak was dat ik niet meer zou voetballen maar dat ze me altijd mochten opbellen als ze in spelersnood kwamen. Dat zal dit seizoen niet gebeuren denk ik.
Alhoewel, een polyvalente, technisch sterke, creatieve, vlotscorende middenvelder die een volledige wedstrijd op en neer draaft zouden ze wel nog kunnen gebruiken! :-)
Midas Dekker nog eens bezig gezien in "De zevende dag". Sport maakt niet gezond was zijn stelling! Buiten TV-man en schrijver is Midas ook nog bioloog. Maar ik hoor hem graag bezig. Humor, kan het goed uitleggen en alles moet je met een dikke korrel zout nemen. Hij kan zichzelf relativeren (een ongelooflijke eigenschap) en dat doe ik ook met zijn uitspraken.

Herinnert u zich deze nog? Live bezig gezien. Eén van de beste concerten ooit!

Eten bij pa en ma ...

... is lekker, gezellig en goedkoop! Aangezien ik volgend weekend vertrek, is het goed om nog eens samen aan den tafel te zitten. Daar zal ik nog maar eens, 't is al 44 jaar zo, de levieten gelezen worden. Opletten, niet zot doen, voor uw geld zorgen ... leuk.
Vandaag geen sport, enkel passief. Vanavond op TV C.Brugge nog eens bewonderen en Anderlecht nog eens door het oog van de naald zien kruipen. Zal Genk het geluk aan hun zijde blijven behouden en zal Zulte-Waregem eindelijk terug het niveau halen van verleden jaar?

Herinnert u zich deze nog?
Mijn favoriete muziek tijdens mijn "New Wave" periode. Alles was toen zwart-wit, maar er zat toch veel kleur in mijn "wonderjaren"

Beta, nog even wachten

Even gelezen wat die BETA versie nu eigenlijk inhoud en besloten om toch nog eventjes te wachten met de omschakeling. Er stond onder andere dat er in de toekomst nog veranderingen zouden gebeuren, wel ik zal die toekomst afwachten.
Vandaag de loopschoenen weer aangetrokken en nog gaan lopen ook. 11km waarvan de laatste 3,5km in 14'10". Samen met opwarming en cooling down een dik uur bezig geweest met een gemiddelde HS van 150. 't Is ooit beter geweest. Met een paar loopvrienden toch al enkele weken over een eerste marathon aan het praten. 't Zal er toch eens van komen. Alleen hebben we allemaal een ander (ideaal) tijdstip voor ogen. We zijn er nog niet uit. Ik zou hem liefst in het najaar "proberen". Enkel en alleen als ik een goede voorbereiding heb zal ik me wagen aan die 42km. Wat ik absoluut wil vermijden is dat ik na een marathon een beetje loopmoe zou worden. Met andere woorden, ik wil er één lopen maar nadien moet ik op een terrasje nog van een Duvelke kunnen genieten.
België is één van zijn beste acteurs kwijt. Julien Schoenaerts is overleden. Ter nagedachtenis spelen ze nog eens Daens. 't Is al laat maar 'k zal toch nog eens kijken naar één van de betere Vlaamse films.
Herinnert u zich deze nog?
Dit is wel één van mijn grootste favorieten. Prachtige song met de verrukkelijke Stevie Nicks.

Nieuwe lectuur

Vandaag nog even naar de boekenclub geweest. 2 boeken gekocht zodat ik in het verre Afrika toch een beetje leesplezier zal hebben. Als kado mocht ik nog een leeslampje - zo eentje dat je op de kaft kan vastzetten - hebben, gratis en voor niks. Waarmee heb ik mijn boekenkast een plezier gedaan?
Tom Lanoye, "Het derde huwelijk". Ze mogen zeggen wat ze willen over Lanoye, zijn boeken zijn gewoon goed. Hoe ik dat weet? Als ik begin dan wil ik het boek uitlezen, zo rap mogelijk. Ik lees niks anders meer tot hij uit is. Met andere boeken kan dat al eens langer duren. Op dit moment bezig met "Het Todorov dossier" van Benny Baudewyns. Te verwarrend, springt voortdurend terug in de tijd. Het geraakt maar niet op snelheid en dat zou je wel mogen verwachten van een thriller. Al een paar keer gedacht om het niet verder uit te lezen en aan iets anders te beginnen.
"De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst is mijn 2de aankoop. Mijn 1ste boek van deze schrijver maar de vrouwentongen op de kaft hebben mij overtuigd.
Het 3de boek dat ik meeneem en dat al een tijdje in de boekenkast lag, wachtend op een geschikt moment om te lezen, is "De geest van Koning Leopold II en de plundering van de Congo" door Adam Hochschild. Wel, als nu het geschikte moment niet is aangebroken dan zal het dat nooit meer zijn.
We eindigen met een liedje waarbij ik spontaan aan mijn vrouw denk bij het horen ervan. Alléé, toch bij de titel.:-)
Herinnert u zich deze nog?

Een lief muisje

Dat stoppen met lopen lukt niet goed. Vandaag 35' met de "Ivac-ers" meegelopen en toen het erop zat voor mij, volgde als vanzelf:"Tot vrijdag!" Nu moet ik wel gaan.
Sinds gisteren is het toch aangenamer "werken" met mijn PC. Ik vind dat alles er plotseling veel beter uitziet. 'k Heb namelijk een lief, tam muisje gekocht. Het ligt hier ongebonden maar trouw naast mij. (jawel draadloos). Een plezier om mee te werken. Aangesloten in "no time" en dat voor een democratisch prijsje. Ik wil hier geen reclame maken voor bepaalde produkten of winkelketens maar 't is gekocht in de Lidl. Binnenkort ga ik eens kijken wat dat is met die BETA-versie. Maar als het te omslachtig is laat ik alles zoals het nu is. Onze rode duivels hebben een zuinige overwinning behaald in Armenië. 't Zal weer allemaal dik in orde zijn zeker.

Nu nog het nostalgisch rubriekje: Herinnert u zich deze nog?
Prachtige zang, prachtige gitaren, het ideale (levens)ritme. Maken ze dit nog?

Wat te doen ...

... als je niet meer loopt? Nu ik toch meer dan 2 maanden niet meer zal kunnen lopen moet ik iets anders vinden om me nuttig te maken. Eerst en vooral, morgen ga ik toch nog een beetje lopen (afkicken). Ik kan toch niet iedere avond thuis rondlopen met mijn medaille op mijn borst. Ostentatief voor de neus van vrouw en dochter gaan staan en vragen als ze iets speciaal zien. Naar buiten lopen en nog eens tonen aan mijn hond dat het brons is en als hij de volgende keer zilver wil dan maar langs de correcte kant van de nadar moet lopen!
Nieuws vanuit Kinshasa: de verkiezingen zullen een paar dagen later plaatsvinden. Er moet op bepaalde plaatsen opnieuw geteld worden. Misschien zal mijn verblijf aldaar iets langer duren. Geen probleem, we zien wel, er kan nog zoveel gebeuren.
Als afsluiter uw geheugen nog eens testen: Herinnert u zich deze nog?
Jammer genoeg geen video maar via de link kan je de prachtige video en muziek toch nog eens bewonderen. Allen daarheen.

Na de euforie

De dag nadien. Mijn tijd nog eens bekeken. 'k Moet eigenlijk vaststellen dat ik veel sneller moet kunnen. Maar sommigen hadden het er gisteren al over, de afstand zou wel enkele honderden meters langer kunnen geweest zijn. Maar dat telt allemaal niet, 't was voor iedereen even ver. Er zaten een paar nijdige stukjes in, sommige plaatsen modderig en een stenen brug die toch redelijk glad was. Als er bij de start nog een nadarafsluiting tussen mij en mijn hond springt zit er al helemaal geen toptijd in. :-)
Tevreden want mijn doelstelling is bereikt, de organisatie was perfekt en alles is in een zeer sportieve sfeer verlopen. Vlamingen, Franstaligen, Nederlanders, Engelse en Duitse duo's, een hechte familie waar iedereen elkaar het succes gunde.
Wat nu? Gedaan, een beetje afbouwen, enkele maanden alle spierweefsels laten herstellen om in december er terug aan te beginnen.
Herinnert u zich deze nog?
Met een klein beetje "dichterlijke vrijheid" zou je het liedje hieronder wel kunnen meezingen met de woorden:"Running in the free world!"
Toch belangrijk niet? Trouwens, deze song eens op uw mp3-speler meenemen tijdens een trainingssessie,het mag redelijk luid, ongelooflijk!

Doel: het podium!

Vandaag werd te Loppem het Belgisch Kampioenschap Canicross gelopen. Mijn doelstelling was in eerste instantie het podium te mogen bestijgen. Nadien besefte ik dat een plaats in de top 5 ook niet mis zou zijn. Mijn hond moet ook nog willen en ik moet het ook nog kunnen! De opkomst was enorm, tevens een record voor de organisatie van Loppem. Om 1300hr was het eerste duo aan de start in de canicross. 71 teams zouden hem nog volgen. Overall winnaar werd WERY PHILIPPE met een Greyster. Zijn tijd: 14'56" (20km/hr) voor een 5km. Philippe was al eens Europees kampioen.
22 Kids liepen met hun lievelingshondje 720m (onder begeleiding). Geen tijden, iedereen prijs (medaille en geschenk) de eerste drie werden op het podium geroepen voor hun "moment de gloire".
Daarna was het tijd voor mijn cross. 92 runners namen het tegen elkaar op in de canirun, een wedstrijd van 2430m, maw een lange sprint. Mijn start ging volledig de mist in want mijn hond nam de verkeerde kant van de nadarafsluiting. Een paar keer gevloekt (binnenmonds), 't was mijn schuld, ik had mijn hond moeten leiden. Toch een 5-tal seconden verloren! Tijdens mijn cross - van start tot aankomst in het rood gelopen - had ik een slecht gevoel. Ik wilde nog sneller maar het ging niet. Na 1,5km had Zico er ook al niet veel zin meer in. Hij liep naast mij, als hij voor mij had gelopen en een beetje meer had getrokken, dan had hem dat toch een extra been opgeleverd vanavond.:-)
Einduitslag: 9'24" (15,5km/hr). Derde plaats in mijn leeftijdscategorie, toch brons. Ik mocht het podium dan toch eens beklimmen. 'k Zal hem toch maar dat extra been geven.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat er nog andere lopers waren, met betere tijden maar die niet in aanmerking kwamen voor het Belgisch kampioenschap. Ook zijn er goede lopers die meeliepen in de canicross. Maar toch ... zeer tevreden en motiverend om verder te trainen met mijn runningmates.
Herinnert u zich deze nog:?
iedereen moet zijn berg oplopen, maar eens je er bent ...

Belgisch Kampioenschap Canicross

Morgen is het zover. De hoogdag voor alle Belgische Canicrossers, het Belgisch Kampioenschap te Loppem. Een sport die nu al enkele jaren in de lift zit. Alle liefhebbers van hardlopen en die ook graag lopen met hun trouwe vriend, vinden meer en meer de weg naar de Canicross. Alles staat in het teken van de hond, zo mag de hond u trekken maar de loper niet de hond. 't Is ook een ideale snelheidstraining. Met een hond die trekt loopt u gemakkelijk 2 à 3 km/hr sneller. De intervaltrainingen bij IVAC zullen mij hopelijk sterker gemaakt hebben, een podiumplaats zal moeilijk worden maar we zullen het onderste uit de kan halen. Ik doe morgen mee in de korte run. Het zal dat dus een lange sprint worden van 2,4km. Hopelijk zal het mij beter vergaan dan vandaag. Na mijn dienst als seingever tijdens "Dwars door Izegem" (Sven niet kunnen ontdekken) ben ik snel naar huis gefietst om me om te kleden (en bad) om daarna nog rap naar Loppem te rijden voor de receptie. Te laat, receptie was afgelopen, geen Duvel voor mij en ook geen lekkere hapjes. Hopelijk kom ik morgen niet te laat aan de start. Voor de sportievelingen die toch eens zouden willen komen kijken en misschien deelnemen. Plaats van het wereldgebeuren, Loppem Kasteel. Inschrijvingen tot 1245hr, ziekenboekje van de hond bijhebben en ter plaatse gratis controle van de dierenarts die beslist over al dan niet deelname van uw hond. Eerste start (lange cross) om 1300hr. Om de 30" start er een duo. Rond 1430hr is er de start van de KIDS-run (prachtig om te zien) en daarna de wedstrijd op de korte afstand.

Om af te sluiten: Herinnert u zich deze nog?

de PIL

Het moest er eens van komen, ik ben ermee begonnen, ik neem de pil sinds dinsdag. Geen doping, ook geen voorbehoedsmiddel en ook niet die blauwe. Het is de LARIAM pil. Lariam zal ervoor zorgen dat de malariamuggen naar hartelust mogen proeven van mijn bloed, ik zal er niet ziek van worden. Dat willen ze mij toch wijsmaken. Op de bijsluiter staan de nevenverschijnselen. Ik ken ze want ik heb mij al eens zo "mottig" gevoeld na mijn desastreuze 1/2marathon. Maar blijkbaar verteer ik de pil goed want ik heb niets abnormaal ervaren. De malariapil moet ik één maal per week nemen, op dezelfde dag en op hetzelfde moment. ALs dat maar goed komt.
Buiten vanavond heb ik deze week nog niet gelopen. Zondag moet ik fris aan de start staan. 3 ronden gelopen van 3,5km in 18', 16'40" en 14'20". Misschien niet verstandig om dat nu nog te doen maar ik kon het niet laten.
Als afsluiter een stukje muziek ter ere voor de bloggers die zullen deelnemen aan de NY marathon. "The American Dream"
Herinnert u zich deze nog?

Zwaar ziek

Dinsdagavond thuisgekomen en ik had meteen door. 't Was niet zoals het moest zijn. Onmiddellijk de eerste zorgen toegepast ... reanimatie ... niks. Niet twijfelen, de auto in en naar het ziekenhuis. Aan de dokter gevraagd wat het nu juist was? De vitale punten! Onmiddellijk opensmijten, en morgen terugkomen om te zien als het al beter is! Dat vond ik nogal cru en tactloos. Een cursus "diplomatie" zou de PC-dokter goed kunnen gebruiken. In de PC-kliniek stonden nog een paar sukkelaars die hun computer niet meer aan de praat kregen en hem daar moesten achterlaten. We steunden elkaar en moesten toegeven dat het vanavond niet hetzelfde ging zijn. Geen stukske kunnen schrijven op de blog. Geen andere blog kunnen bekijken. Juist nu ik beloofd had om op mijn blog iedere keer af te sluiten met een stukje, steengoeie, muziek. Sh... Toch goed nieuws deze avond. Hij (PC; mannelijk of vrouwelijk?)mag terug mee naar huis en de PC-dokter deed de operatie gratis en voor niks.
Beschaamd en met rode kaakskes moet ik toegeven dat ik toch graag bezig ben met deze blog. Wat in het verlof begonnen is als een "probeerselke" is nu een dagelijks terugkerend tafereel ten huize Devillage. Ik troost me met de gedachte dat het mijn schuld niet is maar wel van al die andere bloggers, ze moeten hun stukjes maar niet zo interessant maken!
Op sportief vlak heb ik het zeer rustig gehouden. Zondag moet ik fris aan de start komen.
Aan Martine, de dochter had een tatoo maar die is ondertussen verdwenen tijdens het douchen.
Herinnert u zich deze nog:

Nostalgie

Vandaag een loopke van 7km in 35'30". Een goede timing want het was net gestopt met regenen toen ik vertrok en het begon toen ik thuis kwam. 'k Had toch een loom gevoel tijdens het lopen, denk dat ik het voor de rest van de week rustig aan doe. Tenslotte is er toch die grote wedstrijd op zondag en daar wil ik fris aan de start komen.
Het nostalgisch gevoel.
Vanaf vandaag zal er op het einde van mijn berichtje een klein muziekstukje staan, of een leuk prentje, of alle 2, uit de tijd dat we nog geen zorgen hadden. Zou dat komen omdat ik oud begin te worden? Maar ik ben nog altijd van het gedacht dat cijferkes niet tellen , als het in 't kopke maar goed zit.In ieder geval degene die de muziek, kledij, stijl, en video zizch nog levendig kan inbeelden, sorry, maar u bent niet meer van de jongste. Voor de jongeren ontdek en geniet.

Herinner u zich deze nog!!!

'k Was te laat

Ik ben altijd al een vroege vogel geweest. Op tijd opstaan om rustig alles klaar te krijgen tegen de tijd dat ik moet vertrekken. Maar soms loopt het verkeerd. Als ik in huis zit, gelijk waar, dan moet ik iets bij me hebben om te lezen. En dan kan het gebeuren dat ik de tijd uit oog verlies zoals deze morgen dus. 'k Was eigenlijk net op tijd om te laat te zijn. De groep vertrok toen ik net het stadion binnenkwam. Aangezien ik nog een "affiche" bij had moest ik die eerst nog naar de kleedkamers brengen. Het traject kende ik niet dus werd het een achtervolging. Met soepele tred was ik na een paar minuutjes al aangesloten bij de groep. Naar mijn plaats moest ik niet zoeken, achteraan is mijn favoriete positie. 'k Hou graag het overzicht! 1hr 20' hebben we, aan een rustig tempo, genoten van het zonnetje! Meer moet dat niet zijn op een zondagmorgen.

Lopen in Brussel

Aan alle bloggers die morgen deelnemen in Brussel, wat de afstand ook moge zijn, succes! Dat jullie de tijd mogen realiseren waar je voor getraind hebt en laat ons hopen dat de temperaturen en de weersomstandigheden overeenkomen met uw wensen. Persoonlijk heb ik het liefst zeer warm of zeer "slecht". Niet dat ik dan beter loop, de anderen laten het dan meer afweten. Meer karakter dan talent. Vandaag staat er geen sport op het programma, althans niet actief. Deze morgen mij wel al in het zweet gewerkt bij dochter Sofie. Een andere dochter, Laura, zit momenteel in Frankrijk. Via een "comment" in het vorig berichtje (hieronder) zegt ze dat het allemaal prima verloopt. 'k Had niets anders verwacht. Alleen, ik had ook nooit gedacht dat ze een tattoo zou laten zetten! Als 't maar niet op haar voorhoofd is, zal het wel goed zijn zeker. Een andere schrik is dat ze naar huis komt met een hond. Volgens lieve Laura lopen er daar o zo veel lieve hondjes los, echte sukkelaars die veel liefde nodig hebben. 'k Heb er 2 (genoeg) die nog veel liefde van haar kunnen gebruiken.
Als "to(e)maatje" een link naar een 11jarig meisje met ongelooflijk zangtalent.
(ontvangen via mail, misschien al gezien)

Lastige training

Ondanks de "Memorial" waar een aantal clubleden getuige wilden van zijn waren er toch nog veel lopers komen opdagen. Tijdens het lopen naar het stadion - belachelijk traag, nog trager en ik viel om - voelde ik al dat het niet mijn dag zou worden. Traditioneel op vrijdag is er een duurloop die we rustig aanvatten om dan de laatste 3,5km ons eigen (snel) tempo te lopen. In totaal lopen we 3 ronden van 3,5km. De trainer was gekwetst dus liep hij niet mee tijdens de eerste ronde. Dat is natuurlijk de gelegenheid om het tempo omhoog te jagen door de betere lopers. Ik had in ieder geval die indruk, maar het kan ook zijn dat ik gewoon slecht aan het lopen was. In ieder geval, de eerste ronde liepen we in 17'40", de tweede in 17'20". De laatste ronde heb ik het tempo iets verhoogd, het goede was dat ik het kon volhouden en op het einde (laatste km) nog kon versnellen. Tijd van de laatste ronde 14'20". Mijn cooling down weer verwaarloosd, (de memorial was begonnen) 1,5 km uitlopen. Totaal 12km erbij met een gemiddelde HS van 160. Thuisgekomen stond de pasta NIET klaar. Zeker een halfuur moeten wachten. De pasta; Tagliatellie, hambrokjes, peterselie en room smaakte niet slecht. Maar weeral die room erin. Hoe kan ik ooit op mijn ideaal gewicht komen!

Toch (weg)gelopen

Na de pistetraining van gisteren was ik van plan om vandaag te rusten. Maar daar had Linda iets op gevonden. Toen ik thuis aankwam stond de deur open. Bij het binnengaan zag ik dat alles onder water stond, ze was aan het "kuisen". "'k Heb nog niet gedaan, ge kunt nu gaan lopen ... als je wil." Als je wil was zo een beetje binnensmonds en stiller uitgesproken. 'k Had het begrepen, de trap op, sportkledij aan en weg. 'k Heb het toch 37' volgehouden met een gemiddelde HS van 143. Toch een kleine 6,5km op te teller. Altijd beter dan niks zeg ik dan. Verloop van mijn avondactiviteiten: Nieuws op één, eten, bad, Club Brugge, de laatste veranderingen op de blogs nog eens bekijken en dan zien we wel, 'k moet maar om 0500hr opstaan.

Op de piste

Vandaag met de club op de piste bezig geweest. Na een opwarming van 3,5km en enkele korte versnellingen, begonnen we aan onze 7 x 600m met telkens 200m dribbelen ertusssen. De opwarming vond ik al redelijk pittig. De groep - 21 loperkes - had er duidelijk zin in. De tijden: 2'22" - 2'17" - 2'18" - 2'16" - 2'17" - 2'15" - 2'11". Toegegeven, alleen kan ik het niet. We vertrekken altijd samen maar al snel vormen zich verschillende groepjes. Sommige groepen lopen dan ongeveer even snel maar nemen meer tijd tijdens het dribbelen. Na de cooling down, naar huis lopen, had ik een goed gevoel ondanks de pittige training. Alles samen 58' bezig geweest met een gemiddelde HS van 160. Tijdens de versnellingen zat ik wel constant boven de 180. Thuis stond de pasta klaar, ik kon beginnen.

Wat te doen op een rustdag?

Vandaag rustdag, maar ik geef toe dat ik twijfelde en dat het soms kriebelde. De schuld van al die trainingsarbeid en schema's die ik lees op de verschillende blogs. Jawel, jullie (zie de links + nog een paar anderen die er nog bij moeten komen) zijn verantwoordelijk dat ik me schuldig begin te voelen op een rustdag. :-)
Het motiveert als ik jullie trainingsvreugde van het scherm zie druipen. Volgens mijn bescheiden mening denk ik dat de aandelen van Garmin en Polar zijn gestegen. Wat heb ik gedaan om mijn zinnen te verzetten? Aangezien ik heb beslist om niet meer te voetballen heb ik een surrogaat gevonden! De Gouden Elf! Mijn team "de blogshotters" ziet er als volgt uit: Cordier (Brussels,15milj.), Clement (Cl.Brugge,25milj.),Onyewu (Standard,25milj.), Martens (Gent,13milj), Oyen (Roeselare,15milj.), Geraerts (Standard,22milj.), Culek (Brussels,15milj.), Soetaers (Genk,14milj.), Bosnjak (Genk,17milj.), Custovic (Moeskroen,17milj.), Thereau (Charleroi,15milj.). 'k Heb nog aan Koen gedacht maar te duur. Een bescheiden ploegske zonder grote vedetten maar genoeg kwaliteit om kampioen te spelen. Plagiaat is toegestaan ... mits een kleine financiële bijdrage. (aan het sparen voor een Garmin) :-)

Welles nietes

Op de trein richting haardstede was ik mezelf aan het afvragen als ik nog zou gaan trainen of niet. Hevige regenval tussen Brussel - Gent - Waregem gaven me het antwoord. Vandaag zou het de ideale rustdag worden. In Kortrijk was het over en op de trein richting Brugge was er zelfs zonneschijn. Toch een rustige duurloop op het programma zetten. 'k Was nog maar 5 minuten thuis, klaar om mij om te kleden toen mijn vrouw zei dat ik mijn dochter nog moest gaan afhalen. OK, eerst dochter, dan gaan lopen. Terug thuis, met dochter, begon het te onweren zodat ik allang geen goesting meer had om nog te vertrekken. Eten, PC (blogs bekijken), TV. Voor de TV was ik te laat. De dames waren al gezeten en er was een zeer belangrijk, cultureel hoogstaand programma bezig die ze absoluut wilden zien. Eén of andere soap waar iemand die al zeven keer gestorven was plotseling weer was opgedoken. Van een goeie fysiek gesproken! Hun antwoord was:"Ge kunt toch naar boven!". 'k Heb mijn sportkledij aangetrokken en gaan lopen, 't was ondertussen droog geworden. Met een vriend die terug herbegonnen was een beetje meegelopen. Een klein uurke bezig geweest met een gemiddelde HS van 122. Morgen rustdag, misschien.

Rustig "vetloopje"

Deze morgen (0845hr) een duurloopje gedaan in mooi gezelschap. De meeste lopers van de groep ken ik wel van zien tijdens het trainen op het sportstadion, maar niet bij naam. Aan iemand die ik wel goed ken heb ik dan maar wat meer info gevraagd. Blijkt dat er een dame jarig was in ons gezelschap, 58 jaar! En er zat nog meer ervaring in de groep, een 68-jarige en een 71-jarige waren ook aan het meelopen. Een dikke proficiat, hopelijk kan ik het ook nog even goed, binnen 25 jaar. 1hr 06' hebben we gelopen en mijn gemiddelde HS was 148. Afstand rond de 13km schat ik. Ik ben nog een loperke zonder Garmin.

Voorbereiding op uw marathon

Een aanrader voor iedereen die zich aan het "opwarmen" is voor een marathon. Op zaterdag 02 september organiseert IVAC de 21ste "Dwars door Izegem".Iedere deelnemer dient tot aan km 22 achter de DEXIA-wagen te lopen. Deze afstand wordt gelopen aan 12 km/u. Aan km 22 wordt de start gegeven voor de resterende 8 km en is er een open wedstrijd. De bedoeling is dat ze in het begin "den boel" gezellig bij elkaar houden. Meer info op de links hierboven. Ondergetekende doet natuurlijk ook mee ... als seingever.

Wat hebben we vandaag geleerd? (2)

Mijn vrouw gaat op regelmatige basis lopen, soms doen we dat samen. Al enkele dagen heeft ze last van tandpijn. Na een bezoek bij de tandarts werd ze doorgestuurd naar de specialist. Beiden hebben haar verteld dat lopen niet goed was voor de tanden!?! Dat is nu de eerste keer dat ik zoiets hoor. In ieder geval, met mijn tanden is er nog niks mis, ik blijf lopen.
Deze morgen, samen met de honden, een "hondenloopje" gedaan. Rustig tempo, half uurke joggen.

Wat hebben we vandaag geleerd? (1)

Vandaag een duurloop in drie delen. Het traditionele scenario voor de vrijdagtraining. Na eeen korte opwaming, lopen van thuis naar de startplaats, begonnen we aan onze drie ronden van 3,5km. Bij iedere passage roept de trainer de rondetijden. De tijd van de eerste ronde weet ik niet meer, 'k was aan het tateren, toen kon ik dat nog. De tweede ronde hebben we in 17'05" gelopen. Dat ben ik zeker want tateren zat er niet meer in. In de laatste ronde ben ik meegegaan met de kopgroep. Allemaal betere lopers, ik wist dat ik het moeilijk ging hebben en zou moeten afhaken. Het ging echter verbazend goed (toch voor mijn doen), pas in de laatste kilometer heb ik gas moeten terugnemen. Over de laatste 3,5km heb ik 14'45" gedaan. Wel constant in het rood gelopen tijdens de laatste 2km, maar 't is een mooi kleur, en af en toe moet je eens kunnen afzien. Rood was ook het kleur van mijn gezicht. Als de trainer dan vraagt hoe dat het is, met een gelaatsuitdrukking van "die gaat toch niet omvallen", dan heb je geen spiegel nodig om te weten dat je er niet al te fris meer uitziet. Na 1,5km uitlopen was ik terug thuis. De kilo's willen er echter nog niet af, maar ik weiger om te dieten. Ik ben wel veranderd van vitaminedrank. Ik ben overgestapt van Rodenbach op Duvel, maar wel met mate(n). Straks, na het bad, voor den TV. Comedy Factory, Blackadder en Woody Allen. Prachtig!

Triatlon mooier dan voetbal!

Dinsdag was het weer hoogdag in Izegem. Eén van de oudste triatlons van België stond opnieuw op het programma. Vroeger Kachtem (waar Etienneke nog deelnam), nu Izegem en dat voor de 15de keer al. Veel toppers hebben hier al deelgenomen en gewonnen. Onder andere Danny Simons (1993), Karel Blondeel(1995), Koen Hoeyberghs(1997), Marc Herremans(1998) en Frederik Vanlierde die nu al voor de 5de keer op rij won. Prachtatleten, van de eerste tot de laatste, wat hun eindtijd ook mag zijn. Na veel regen in het begin - net voor de start eigenlijk - werd de wedstrijd toch in betrekkelijke droogte afgewerkt. Het parkoer bleef wel nat en glad. Frederik Vanlierde was weer opppermachtig. (voor de 5de keer al) Ongelooflijk eigenlijk hoe die gasten na het zwemmen en fietsen nog zo snel kunnen lopen. Respect ook voor de mindere Goden. Een kwarttriatlon afwerken blijft een prachtprestatie. Tijdens het "supporteren" enkele lokale sportievelingen gezien die het zeer goed deden. Van sommige wist ik niet eens dat ze aan het sporten waren, chapeau! ITC (Izegemse Triatlon Club) is een zeer goed draaiende club. Veel leden deden mee, ze hebben een jeugdwerking en ieder jaar organiseren ze dit mooi evenement. Het was een mooi sportief spektakel
Na dit klein verslagje nog eentje over onze Rode Duivels van gisteren,
België-Kazachstan: 0-0. Triestig

Nooit te oud om ...

... iets nieuws te ontdekken. Zoals gewoonlijk is de woensdagavondtraining pistetraining. Na 15' opwarming, gevolgd door 3 versnellingen, mochten we ons klaarmaken om te starten met "minuutjes"-training! Hoe die trainers dat toch kunnen verwoorden. Het lijkt zo simpel als ze het uitleggen. Met andere woorden, gedurende 1 minuut tempo gevolgd door 1 minuut duurlooptempo. Daarna systematisch verhogen - 2'(+2)- 3'(+3)- 4'(+4)- 3'(+3)- 2'(+2)- 1'(+1). De afgelegde afstand was onbelangrijk. Ik had het nog nooit gedaan. 't Was niet simpel. Meegelopen met de kopgroep, moeten afhaken bij de laatste 2'. De serie dan alleen afgewerkt. In totaal 32' serieus tempo. Gemiddelde HS:175. Achteraf nog een tiental minuten uitgelopen zodat we toch een uurke bezig zijn geweest. Het aantal km is moeilijk in te schatten, ronden tellen doe ik niet, ik raak toch de tel kwijt. Het waren er in iedere geval veel!
Nog een onbelangrijke mededeling. België - Kazachstan 0-0, triestig. Ik ben gestopt met voetballen, straks stop ik met kijken ook!