Wat doet een mens als het iets minder gaat? Juist, terugdenken aan de tijd toen het "iets beter ging"! De conditie slaat nergens op en toch ingeschreven voor een marathon, hoe stom kunt ge zijn. Als ik hier mijn duurloopkes aan het doen ben dan gaan de gedachten dikwijls richting BK canicross. Het motiveert om te blijven trainen en te denken dat het "straks" weer dik in orde zal zijn. De foto nog eens bekeken en moeten vaststellen dat Zico (dat is de hond) nog alle tijd had om vrolijk in de lens te kijken van onze mooie fotografe. Ik ken hem zeer goed, mijne Zico. Hij heeft zelfs tijd om te glimlachen, te lachen met zijn baasje (slaafje zou een betere woordkeuze zijn). Het ventje die eraan vasthangt, en die serieus aan het afzien was, mocht uiteindelijk toch op het podium. Brons werd netjes afgegeven aan Zico, hij had het verdiend. Een onverhoopt succes, de vruchten van een goede voorbereiding. Nog nooit een eerste plaats gehad in een wedstrijd, laat staan een podiumplaats. Eén keer heb ik gewonnen maar dat is zo'n 45 jaar geleden. Had ik nu moeten lopen, dan was het niet mogelijk geweest. Zico had gewoon geweigerd om te starten met mij. Dus is de boodschap duidelijk, blijven trainen anders kan ik met Chippie gaan joggen. Hoe trager hoe liever voor haar.
1 opmerking:
steek nog niet te veel energie in duurlopen ... Rotterdam is nog te ver af om je nu al op te branden! Weerstand opbouwen is nu het devies!!
Een reactie posten