Na de vertederende foto's van onze sportieve jeugd en hun beste kameraadje zou je kunnen gaan denken dat er geen echte mannen meedoen.
Als bewijs enkele sfeerbeelden van deze canicrossatleten die in gewone wedstrijden (niet getrokken door hun hond) ook hun manneke kunnen staan. De besten onder de canicrossers halen snelheden van 19 à 20 km/hr. Ik iets (veel) minder. De Belgen scoren trouwens zeer goed in internationale wedstrijden. Dit jaar was een Belg - WERY PHILIPPE- wereldkampioen en ook bij de jeugd zitten er wereldkampioenen. Canicrosswedstrijden zijn zeer mooi om volgen en altijd zeer spannend. Na de cross is er dan nog tijd over om jezelf te belonen met een Duvelke (of frisse Rodenbach) terwijl we wachten op de einduitslag en prijsuitreiking.
1 opmerking:
Leuke blog. Cannicross heb ik nog nooit gedaan,ik heb geen hond. Lijkt me wel tof om ens te de doen, in 't begin zal diene hond ook wel met mij gaan lopen denk ik.
In het najaar plan ik ook een marathon,aanvankelijk was dat Berlijn, maar dat gaat waarschijnlijk niet. Misschien Brussel in oktober
Een reactie posten