Duurloop met hindernissen

Vrijdag AM: 13km - 1hr22'42" - 9.4km/hr

Een rustige, trage duurloop samen met collega's Karlo, Regis en Martin. Ze vonden het alledrie redelijk plezant omdat het tussen de 12 en 14km zou draaien en omdat ze wisten dat ik nog niet veel km's in de benen had. Een paar keer kwamen ze met een brede smile vertellen dat ze zich vergist hadden van weg en dat ze er nog een paar km's bij zouden moeten doen. Geen probleem, hoe langer hoe beter bij een "onverslijtbare diesel". Zonder problemen heb ik deze duurloop kunnen afhaspelen, 'k heb zelf nog moeten inhouden omdat er anderen problemen hadden om te volgen. Geen namen, ik neem het Karlo niet kwalijk. :-)

't Was wel een duurloopke met hindernissen. Bij één van de vele wegenwerken kreeg Karlo het lumineuze idee om een frisco te betalen aan degenen die over de nadar durfde springen. We waren al goed halfweg, 'k zat nog zeer fris en ik dacht ... waarom niet. Als ik Karlo in de kosten kan steken ...
Mijn lenige, soepele "overschreidingstechniek" ben ik nog niet kwijt maar er is wel iets anders dat me serieus parten speelt, mijn "iets" te zwaar gewicht. De "geel-blauwe" nadars stonden los van elkaar en klapten vervaarlijk naar beneden tijdens mijn "gezwinde" sprong. Om niet met alles tegen het dek te gaan veranderde ik van techniek (ge moet het maar doen in volle valbeweging) en maakte ik een soort van salto maar in "plankhouding". Niet simpel, weinigen kunnen het, maar blijkbaar zeer lachwekkend aangezien ze alle 3 een tranen in de ogen kregen. En 't was niet van verdriet. Martin bleef maar lachen (zelfs uren na de kwestie) en Regis (eerste zorgmedewerker!!!) liep gewoon door, al lachend natuurlijk, zonder het slachtoffer aan een onderzoek te onderwerpen. Karlo kon er net iets minder mee lachen (alhoewel), hij moest ten slotte ne frisco betalen. Die ik nog altjd moet ontvangen.