Canicrossers in "d"Ardennen - dag 1

Vrijdagvoormiddag de wagen aan het klaarmaken en aan Linda gevraagd om rond 1200hr klaar te zijn om te vertrekken. Wilfried en Nicky verwachten alle weekendwandelaars vanaf 1400hr en ik ben graag bij de eersten. Stipt op tijd vertrokken en om 1246hr zaten we al in de auto klaar om te starten. Nog geen 2 uur later reed ik de parking op van het hotel “La bonne Auberge”. Ik, de hondjes meegenomen om hun sanitaire behoeften de vrije loop te laten, Linda op zoek naar het ontvangstkomitee. Nicky en Wilfried stonden klaar om de aangekomenen te verwelkomen met een geschenkje, 2 zakjes hondenbrokjes werden ons bezit. Zelfs als we op wandelweekend gaan staat alles in het teken van de hondjes!
Nadat we de sleutel van onze kamer hadden gekregen trokken we met onze bagage naar boven. Eerst en vooral inspectie van ons verblijf. Ik de matras, Linda de badkamer. Prima, nu uitpakken en onze garderobe in de voorziene kastjes (smijten) leggen. Na 5 minuten was ik klaar, Linda iets later. Ik stond al op de gang toen ik tegen Linda zei dat ik een plaatsje ging vrijhouden voor haar op het terras. “Dik in orde” riep ze nog – denk ik - maar dat heb ik niet verstaan want ik was al halfweg. Op het terras van het hotel was het een prettig samenkomen van alle wandelaars. We werden al meteen verrast met een kleine, niettemin zeer professionele demonstratie van hoe men een terrasstoel naar de vaantjes helpt. Uitvoerders: Marcel en Enzo. Ter verduidelijking, Marcel is een zeer aimabele man, Enzo is een zeer sportieve, energieke Rottweiler van 1 1/2jaar. Eigenschap van Enzo; als er een ander hondje eventjes lief in zijn ogen kijkt dan voelt Enzo de drang om eventjes een goeiedag te gaan zeggen. Enzo vloog dus door de poten van de terrasstoel en Marcel naar zijn vriend(?), maar gelukkig had Marcel hem stevig vast. Bij deze aktie sneuvelde dus de eerste terrasstoel. Na dit incident hebben we Marcel maar 2 terrasstoelen op elkaar gegeven, dat leek ons iets steviger. Had hij zo verder gedaan dan hadden we allemaal mogen rechtstaan wegens gebrek aan stoelen.
Om 1600hr was de eerste wandeling voorzien, dus iedereen maakte zich klaar en begon aan zijn persoonlijke opwarmingsoefeningen. Ik bestelde mijn eerste “Super de Fagnes”, zoals de meesten trouwens, de ideale opwarmer.
Tweede gebeurtenis, Nicky die mij vraagt om een verslag te maken van dit weekend. Nu wil ik iedereen uitdagen om neen te zeggen tegen Nicky als ze in je ogen kijkt en je iets vriendelijk vraagt met daarachter nog een “alsjeblief”.
Iets voor 1600hr zijn we vertrokken voor onze eerste wandeling. Dit zou dienen als voorsmaakje van de grote trek van morgen. Mooi weer, mooi parkoer en een zeer steile beklimming tussenin. Mijn tweespan deed goed werk om mij naar boven te trekken. Iedereen genoot van het prachtig landschap, de inspanning en vooral de gezelligheid en eendracht onder de canicrossers. We passeerden ook langs de “Fondry des chien”. Volgens de legende werden daar de honden ingeworpen! Iemand maakte de opmerking dat ze waarschijnlijk meer mensen erin hebben geworpen dan honden! Mooie en onverwachte gebeurtenis tijdens de trip. Christel Van Bets die trakteerde met een energybar (Snicker of Mars) voor haar verjaardag. Dank u wel Christel, het mooiste bewijs dat een sportvrouw haar leeftijd niet toont. Rond de klok van 1800hr waren we terug op onze vertrekplaats. Een kleine 9 km hadden we rondgetrokken en iedereen had het prima gedaan!
Om 1900hr werden we verwacht voor de aperitief met hapjes. Nadien kregen we soep, voorgerecht en “coq au vin”. Met een karaf rode wijn werd de coq deskundig doorgespoeld. Kim, niet aanwezig werd toch eventjes gespreksonderwerp van de avond, ze had namelijk een “braakberichtje” geSMSt.
Als dessert kregen we een ijsbord, maar dat werd door de omstandigheden nog uitgebreider. Jean-Pierre en Yvette waren immers kersverse opa en oma geworden en hadden een presentje meegebracht. Iedereen kreeg een bakje verse, lekkere aardbeien. Samen met het ijsbord was het gewoon zalig. De twee “Ollanders” in ons gezelschap genoten van de bourgondische avond.


(foto: Tarcio, Ollander, maar daar kan hij niet aan doen, leert hier aardbeien eten)

Als echte verstandige sportmannen trokken we het niet te lang en de meesten waren terug op hun kamer rond middernacht ... denk ik.