Dag 2, de dag van de gevreesde lange tocht langs moeilijk begaanbare paden, steile modderige hellingen en de vanzelfsprekende gladde afdalingen! Na het ontbijt en het klaarmaken van het lunchpakket vertrokken we stipt om 0900hr voor deze zware beproeving. Wilfried en Nicky hadden niet gelogen, het was inderdaad een pittige wandeling. Niettemin was het opnieuw een prachtige uitstap, een serieuze fysieke inspanning door iedereen met uitmuntendheid volbracht en zeer gewaardeerd. We konden genieten van prachtige panorama’s en kwamen op plaatsjes en paadjes waar we anders waarschijnlijk niet zouden komen. Onder de crossers was er een fantastische sfeer, en voor de humor en ambiance zorgde Geert wel! Ook was ik nu weer getuige van een, deze keer niet zo professionele uitvoering, van touwtje springen. Jan demonstreerde dat een goede timing belangrijk kan zijn.
Zijn 2 jagers (hondjes) waren aan elkaar vast met één enkele leiband. We lieten zijn hondjes los en Jan ging ze opvangen zo’n 50m verder. Dit was het ideale moment om hun baasje op de grond te krijgen moeten ze gedacht hebben. Met een serieuze snelheid passeerde ze Jan links en rechts van hem. Toen Jan dacht over de leiband te springen lag hij al in de grond. Prachtig om zien, er was geld mee te verdienen hadden we het op tape kunnen opsturen voor “bloopers”.
Aangekomen op de plaats waar ons transport zou moeten staan kregen we een nieuwe verrassing te verwerken. Van transport geen sprake. Waren we nu op de verkeerde plaats, was het transport te laat, in panne of niet meer van plan om te komen, we wisten het niet. Nicky en Wilfried die wel vanalles wisten lieten ons in de waan. Acteren dat ze kunnen, wat ze allebei nog eens demonstreerden de dag nadien met een gewaardeerde ministriptease. Paniek was er niet want de 2 meewandelende “Ollanders” hadden hun GPS mee en zouden rap eens vertellen waar we zaten, enz ... (als we ze bezig zagen hadden we misschien toch moeten panikeren)
Geen nood echter, Francis was ook bezig met zijn GPS en liep (sneller dan op een canicross) langs alle kanten om het één en ander te controleren. Uiteindelijk werd het wachten beloond toen we in de verte ons treintje zagen aankomen. Bij sommigen was er toch een zucht van opluchting te horen nu ze beseften dat ze niet meer te voet verder moesten.
Eens terug in Nismes, fris gewassen en terug helemaal klaar voor de strijd ter titanen (kwisavond) kon Francis ons met behulp van zijn GPS nog de volgende cijfers meedelen. In totaal hebben we 27,8 km door de bossen van Nismes en omgeving gewandeld. Het wandeltempo was 5 km/hr en de totale stoptijd was 2hr 55 minuten. Met z’n allen hebben we 585m geklommen en raar maar waar, 540m gedaald. Die 45m verschil komt omdat er nog een paar in hogere sferen verkeerden en eigenlijk nooit dalen tot op de grond.
De avond werd afgesloten met de traditionele kwis. 5 ploegen zwoegden zich te pletter om toch maar niet af te gaan en om de eerste plaats te veroveren. Er werden opnieuw zeer gevarieerde themas aangesneden en iedereen kon met zijn talenten aktief meedoen. Alhoewel er weer fel gestreden werd, serieus gediscussieerd, antwoorden met de nodige argwaan in twijfel werden getrokken, hadden Nicky en Wilfried het hele gebeuren goed in handen en werd alles in goede banen geleid. Een hardnekkige strijd werd geleverd door “de hongerlijder”, “de dorstlijders”, “de denkers”, “harem” en “alo, alo een kieken op een vélo”. U ziet fantasie genoeg om een groepsnaam te bedenken. Toen alles in zijn plooi scheen te vallen en de overwinnaar gekend leek te zijn werd de rangschikking door de laatste proef nog ondersteboven gegooid. De laatste, fysieke, proef was 1 minuut touwtje springen. 4 teams hadden voor een man gekozen (we kenden de proef niet op voorhand) en één ploeg had een vrouw naar voor geschoven. Wat de heren gepresteerd hebben, daar bestaan veel beschrijvingen voor maar touwtje springen hoort daar niet bij. Wel goed gelachen! Maar dan ... Ann, deed in 1 minuut te niet waar wij een ganse avond voor gezwoegd hadden. Ze verpulverde alle resultaten en schoot haar ploeg naar de eerste plaats. Dikke proficiat voor “de hongerlijders” met een speciale vermelding voor Ann! Eén van de meest ludieke momenten van de avond was de vraag over de lingerie van Nicky en Wilfried. Verschillende modellekes werden opgehangen en we moesten raden welke slip en welke BH van de organisatoren waren. Voor alle duidelijkheid de BH was van Nicky. Velen kwamen even voelen aan het textiel om daarna bij Nicky de maat te nemen maar dat was wedstrijdvervalsing en dus niet toegelaten. Natuurlijk werd er bij de bekendmaking gesuggereerd dat we dat zomaar moesten geloven maar dat het evengoed verzonnen kon zijn. Bewijzen dienden “op tafel gelegd te worden”.
Rond middernacht was deze prachtige zaterdag weer geschiedenis. Veel plezier gehad, ook al omdat Geert de momenten dat we op het eten moesten wachten vulde met een zeer geapprecieerd muzikaal intermezzo. Een groot zanger ... als hij op een stoel staat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten